Δεν συμβιβάζομαι με τα λίγα πλέον. Ή όλα ή τίποτα! Θέλω αγκαλιές, θέλω χάδια, θέλω φροντίδα, θέλω τα πάντα. Θέλω ν’ ανυπομονώ να σε δω, ν’ ανυπομονώ να βρεθώ κοντά σου, να σκέφτομαι μόνο την στιγμή που θα είμαστε μαζί. Τίποτα παραπάνω από τα πάντα. Τίποτα λιγότερο από εσένα. Δεν υπάρχει τίποτα που δεν γίνεται, θέλει όμως αποφασιστικότητα και τόλμη η επιθυμία. Δεν αρκεί να επιθυμήσεις, δεν αρκεί να ονειρευτείς, πρέπει να το «φέρεις» σε εσένα, κοντά σου, να μπορέσεις να γευτείς την χαρά της εκπλήρωσης των ονείρων, των στόχων, των επιλογών σου.
Μα θα μου πεις, έχουμε και δουλειές, όλη την ώρα θ ’αγαπιόμαστε; Ναι θα σου πω, απόλυτα, ξεκάθαρα και εντελώς σίγουρη πως αυτός είναι ο σημαντικός σκοπός της σχέσης μας. Ν’ αγαπιόμαστε, να έχουμε ζωντανή την αγάπη μας, την επικοινωνία και την συναισθηματική επαφή. Την τρυφερή επαφή μας, πρέπει να την προσέξουμε. Να είναι το πολύτιμο τρόπαιο μας και το παιδί του έρωτά μας. Αν χαθεί αυτό θα χαθούμε και εμείς!
Ξέρω πως πολλές φορές είναι δύσκολο στην καθημερινότητα να είμαστε ρομαντικοί. Κάποιες φορές χρειάζεται προσπάθεια, να μην αφήσεις να σε καταπιεί η ρουτίνα, η ασχήμια των καταστάσεων και της εποχής μας! Χρειάζεται δύναμη και χαρά για την ζωή, χαρά για το τίποτα, απλά χαρά που ζούμε σε αυτήν την απίθανη χώρα, με ¾ του χρόνου ηλιόλουστα. Ένας καφές στο χέρι και περπάτημα α λα μπρατσέτα, χωρίς πολλά, εσένα και εμένα και έναν κόσμο με χρώματα στα μάτια μας, με όνειρα μελλοντικά και ταξίδια σε μέρη του κόσμου, σε γωνιές και τόπους και καλντερίμια, σε θάλασσες και ουρανούς μακρινούς. Και ένα παγωτό χωνάκι στο χέρι, εγώ να κλέβω από το δικό σου και εσύ χωρίς αντίρρηση να κάνεις μια χαψιά το δικό μου και να γελάς σαν μικρό παιδί.
Ελένη Ρέγγα