Το ξέρω πως δεν θα βγω αλώβητη από όλο αυτό. Αλλά ίσως μπορέσω βάζοντας μια άνω τελεία αυτή τη περίοδο στη ζωή μου, κάνοντας ένα διάλειμμα από τη ροή της καθημερινότητάς μου, για να μπορέσω να την κατανοήσω. Να μπορέσω να κάνω έναν επαναπροσδιορισμό του εαυτού μου, έναν απολογισμό της ζωής μου, μια επανεκτίμηση της κατάστασής μου. Να μπορέσω να δώσω μια ανάσα στη ψυχή μου, μια ευκαιρία να αρπάξω από τα μαλλιά όλα όσα υποτίμησα ως τώρα, όλα όσα ανέβαλλα μέχρι τώρα.
Αν έχω λίγο χρόνο να προσευχηθώ, να δω απ’ έξω από το σώμα μου τι φταίει που νιώθω μόνη σε όλο αυτό. Να αφήσω στην άκρη τις δικαιολογίες και να ξεκινήσω αλχημείες. Να ψάξω να βρω τι περιμένω ακόμα να πέσει από τον ουρανό και να το βάλω δίπλα στο μαξιλάρι μου σαν φυλαχτό.
Γιατί ό,τι περιμένεις σε ξεχνάει κι ό,τι αγαπάς σε προσπερνάει… Η ζωή δεν είναι φίλη σου, αλλά εχθρός σου, που σε παραμονεύει κι ας την θυμάσαι εσύ σαν έρμαιο μιας δικιά σου φυλακής. Όσο τρέχεις δεν θα βρίσκεις κι όσο ψάχνεις θα αμφιβάλλεις. Όσο περιμένεις θα αγνοείς κι όσο γνωρίζεις θα χαθείς.
Γνωρίζεις μόνο όσα σου δίνονται, όπως σου διηγούνται, αν είναι να φανερωθούν θα έρθουν. Και θα παρουσιαστούν μπροστά σου χωρίς να έχεις κανέναν δισταγμό. Μια ανάσα πριν τη βουτιά, ένα διάλειμμα στα σκοτεινά κι όλα χωρίς αμφιβολία θα εμφανιστούν σαν από μηχανής Θεός. Όλα σε δέκα βήματα πίσω και δεκαπέντε εμπρός… Στην επιφάνεια θα βγεις σας αφρός και θα βρεις τις λύσεις σου να είσαι σίγουρη γι’ αυτό!
Joanna Sou