Και εκεί που πετάς στα σύννεφα, ο “άνθρωπός” σου σε γειώνει… “Σ’ αγαπώ”, “σε νοιάζομαι πιο πολύ και από τον εαυτό μου”, “μου έλειψες”, “θα σε αγαπώ ό,τι και να γίνει”, “να σε χαίρομαι”… έτσι δεν σου έλεγε; Και έρχεται λοιπόν αυτή η καταραμένη στιγμή, η στιγμή της συνειδητοποίησης, η στιγμή της αλήθειας. Η στιγμή που κατανοείς πόσο σε πλήγωσαν οι προσδοκίες σου… Η στιγμή που βλέπεις ένα άλλο πρόσωπο και όχι αυτό που αγάπησες. Η στιγμή που όλα τα όνειρα που έκανες, γκρεμίζονται. Στα μάτια του βλέπεις μόνο απέχθεια, προδοσία και μια απέραντη ψυχρότητα να σου παγώνει την καρδιά. Βλέπεις και μια αχαριστία εκ μέρους του, που σε κάνει να μην νιώθεις αρκετή. Πονάει πολύ…
Και ήρθε λοιπόν αυτή η καταραμένη η στιγμή που τα βάζεις όλα κάτω κλαίγοντας και κατηγορώντας τον εαυτό σου για όλα. Και καταλαβαίνεις. Καταλαβαίνεις πόσο σε μείωνε, πόσο σε πλήγωνε, πόσο μόνη αισθανόσουν σε αυτή την σχέση. Πόσο σε έκανε να νιώθεις λάθος. Καταλαβαίνεις τελικά ότι εσύ ήσουν το θύμα σε όλη αυτή την ιστορία. Και εσύ εθελοτυφλούσες. Δεν τα έβλεπες τα καταραμένα τα σημάδια, γιατί πίστευες τα φούμαρα αγάπης του. Ή μάλλον δεν ήθελες και να τα δεις… Καταλαβαίνεις όμως, ότι ο πραγματικός άνθρωπός σου δεν θα σε κάνει ποτέ να αισθάνεσαι έτσι;
Καταλαβαίνεις ότι ο πραγματικός σου άνθρωπος δεν θα σε βάζει σε σκέψεις, αμφιβολίες για το αν σε αγαπά ή όχι; Ο πραγματικός άνθρωπός σου, αυτός που θα είναι για εσένα, θα κατανοεί τις εκρήξεις σου, τα συναισθήματά σου και θα σου δείχνει με κάθε δυνατό τρόπο την αγάπη του. Δε θα χρειάζεται να ζητιανεύεις για λίγα ψίχουλα αγάπης. Μάθε τι αξίζεις γυναίκα! Μάθε να μην εθελοτυφλείς! Μάθε να φεύγεις από τοξικές σχέσεις! Μάθε να έχεις αξιοπρέπεια και αυτοεκτίμηση. Μόνο τότε θα έλξεις ανθρώπους ντόμπρους και όχι ανθρώπους κόμπρες. Και μην φοβάσαι την μοναξιά… Τις περισσότερες φορές πρέπει να κλείσει μια πόρτα για να ανοίξει μια άλλη. Καλύτερα ένα οδυνηρό τέλος, πάρα μια οδύνη δίχως τέλος… Σταμάτα να γίνεσαι έρμαιο των προσδοκιών σου. “Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος!” Νίκος Καζαντζάκης.
Νίκη