Γιατί οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, αν οι ίδιοι δεν το επιθυμούν…

Σε βλέπω, σε παρατηρώ και σε θαυμάζω. Ένα μικρό, ώριμο παιδί σε σώμα ενήλικα, που αναζητά συνεχώς εκείνη την αγάπη, την ασφάλεια και την αποδοχή. Αξίες που θα έπρεπε να είναι δεδομένες… όχι όμως για όλους. Φέρεσαι στους άλλους όπως θα ήθελες να σου φέρονται. Αναβλύζεις καλοσύνη, βοηθάς, προσπαθείς για το καλό τους, νοιάζεσαι πραγματικά, προσφέρεις την καρδιά και τη ψυχή σου, αλλά… είναι φορές που εθελοτυφλείς, γιατί αρνείσαι να παραδεχτείς την αλήθεια. Την αλήθεια εκείνη που θα σου γκρεμίσει τις αξίες σου, αλλά κυρίως τις ελπίδες για τους ανθρώπους.

Προσπαθείς με επιχειρήματα να εξηγήσεις. Κοινή λογική δεν υπάρχει. Άδικα παλεύεις. Ο καθένας αντιλαμβάνεται σύμφωνα με το παρελθόν του, τις αξίες του και τη βολή του. Αν δεν τον συμφέρει να κατανοήσει, τσάμπα σπαταλάς τα λόγια σου. Ο καθένας ακούει αυτά που θέλει, αρκεί να μην τον ξεκουνήσουν από τη βολή και τη θαλπωρή του. Όποιος θέλει να δει, θα δει, όποιος θέλει να καταλάβει, θα καταλάβει πριν καν μπεις στον κόπο να εξηγήσεις. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, αν οι ίδιοι δεν το επιθυμούν.

Εσύ είσαι εκείνος που στεναχωριέται να αποδείξει το αυτονόητο. Εσύ είσαι εκείνος που απογοητεύεται και υποφέρει. Άδικος κόπος καλέ μου. Μην δακρύζεις για δανεικές στιγμές και φρούδα συναισθήματα. Δεν έχει νόημα να αποζητάς από ανθρώπους εκείνα που δεν πρόκειται να σου δώσουν. Κάποιοι ίσως να μη θέλουν και κάποιοι απλά δεν μπορούν. Επέλεξε σοφά ποιους έχεις δίπλα σου. Αναζήτησε και θυμήσου ποιος είσαι. Πολύτιμος και μοναδικός. Αξιοποίησε το παρόν σου πριν φτάσει να γίνει παρελθόν. Δεν υπάρχει κατάλληλη στιγμή, η ώρα είναι τώρα. Προλαβαίνεις! Ποτέ δεν είναι αργά!