Μετά από τόσο καιρό σου ξαναγράφω… Απέναντί μου είσαι, σε φαντάζομαι, αισθάνομαι την αύρα σου, ακούω τη φωνή σου έστω κι αν πέρασαν μήνες από την τελευταία φορά που σε άκουσα. Προσπαθώ στα συρτάρια της μνήμης μου, να βρω πού έχω κρύψει το ηχόχρωμά σου και σε ποιο κουτάκι είναι θαμμένο το χρώμα το ματιών σου. Έναν μεθυσμένο διάλογο ξεκινάω κι εσύ απέναντι συνομιλήτριά μου, μου γελάς σαρδόνια όπως γελάς κάθε βράδυ στα όνειρά μου, που τα έχεις κάνει κτήμα σου και μπαινοβγαίνεις.
Πώς είσαι; Πώς περνάς τις μέρες σου; Αυτές είναι οι πρώτες ερωτήσεις που περνάνε από το μυαλό όταν σε φαντάζομαι κι εσύ συνεχίζεις να με κοιτάς με τα μάτια καρφωμένα μέσα στην ψυχή μου! Σαν μια λάμψη πράσινου φωτός που σκίζει τα σκοτάδια της ψυχής μου! Έχεις τόσο διαπεραστικό βλέμμα, το ξέρεις; Θέλω να σου πω, πώς είναι οι μέρες μου χωρίς εσένα, θέλω να σε ρωτήσω πώς είναι οι μέρες σου χωρίς εμένα…
Ταξινομώ τις λέξεις και τις προτάσεις, μα όταν είσαι απέναντί μου χάνομαι! Σαν μωρό μόνο άναρθρες κραυγές χωρίς ήχο βγαίνουν απ’ το στόμα μου. Δεν μπορώ να αρθρώσω ούτε λέξη, αν και το κεφάλι μου πλημμυρίζει από σκέψεις, ερωτήματα, συναισθήματα, αναπάντητα γιατί! Παίρνω βαθιά ανάσα και η μόνη ερώτηση που μου βγαίνει είναι, “αλήθεια κατάφερες να βρεις αυτό που πάντα ήθελες;” Αυτές οι λέξεις συνοψίζουν όλο μου το χάος, όλη μου τη λύπη, όλη μου την στεναχώρια, όλα τα αναπάντητα ερωτήματα!
Αλήθεια κατάφερες να κάνεις τα όνειρά σου πραγματικότητα; Μπόρεσες να βρεις την αγκαλιά που θα σφίξει και θα κολλήσει όλα τα σπασμένα σου; Βρήκες τον άντρα των ονείρων σου ή έστω τον ιδανικό άντρα; Πώς περνάς άραγε μαζί του; Είσαι πραγματικά ευτυχισμένη; Είσαι χαρούμενη; Σου κρατάει το χέρι στις σκοτεινές σου νύχτες; Είναι πάντα δίπλα σου; Άραγε βρήκες το σπίτι που πάντα ονειρευόσουν; Αυτό με τον υπέροχο κήπο… Το πιο μεγάλο όνειρο άραγε πραγματοποιήθηκε; Ξέρεις για ποιο όνειρο σου λέω…
Είσαι χαρούμενη κι ευτυχισμένη πλέον; Ξέρεις, από την ημέρα που χωρίσαμε προσεύχομαι να είσαι πάντα ευτυχισμένη και πάντα χαρούμενη, έστω κι αν εγώ δεν αποτελώ κομμάτι της ευτυχίας σου πλέον, ούτε κομμάτι της ζωής σου. Το ξέρω φαίνεται ουτοπικό, περίεργο, αλλόκοτο να αγαπάς και να εύχεσαι κάποιος να είναι ευτυχισμένος έστω κι αν δεν είναι πλέον μαζί σου. Αυτός είμαι εγώ, αυτή είναι αληθινή μου αγάπη για σένα, αυτή είναι κρυφή μου προσευχή! Κάθε βράδυ προσεύχομαι να χαμογελάς και να είσαι ευτυχισμένη, αυτό θέλω να βρεις πραγματικά, αυτό που πάντα ήθελες!
Αλήθεια κατάφερες τελικά να το βρεις; Δεν σε ρωτάω πια, γιατί είμαι σίγουρος τι θα απαντήσεις, απλά κοιτάω απέναντί μου μέσα στα μάτια το δικό σου χάος, τον δικό σου βυθό. Μειδιάζεις αυτή τη φορά, δεν μου χαμογελάς και εξαφανίζεσαι από το πλάνο το νου μου. Και το ερώτημα ακόμα πλανάται στον ορίζοντα. Ίσως κάποια στιγμή, κάποια μέρα μου απαντήσεις από κοντά αν βρήκες αυτό που πάντα ήθελες…
Men’s View – Γιώργος Κ.