Λόγια, λόγια του αέρα, λόγια που φούσκωσαν, λόγια που σε χόρτασαν, μα δεν σε ευχαρίστησαν. Ποτέ δεν σε ικανοποίησαν. Λόγια που ακούς καθημερινά, από στόματα που ξέρουν να αραδιάζουν τις λέξεις χωρίς να τις εννοούν, χωρίς να σημαίνουν κάτι γι’ αυτούς. Πώς μπορούν και πλάθουν παραμύθια; Μα φυσικά αφού είναι τόσο εύκολο να ξεφύγει, αν ξεκινήσει μια λέξη ακολουθεί η άλλη. Κι όλες μαζί φτιάχνουν μια ιστορία. Ένα ψέμα, μα σπάνια μια αλήθεια. Ένα νόημα, μια ουσία.
Πες μια φορά όμως αυτό που πιστεύεις, πες το και να το εννοείς. Βγαίνεις αναξιόπιστος όταν οι λέξεις σου δεν φαίνονται και στα έργα σου, όταν οι πράξεις σου είναι διαφορετικές από τα λόγια σου. Τελικά ανακαλύπτεις ένα άλλον εαυτό στον άνθρωπο που επικοινωνείς. Λέξεις που εύκολα ξεφεύγουν από το στόμα. Λέξεις αγεφύρωτες με τις πράξεις. Δεν ανταποδίδονται σε έργα, δεν αποκαλύπτουν το αληθινό προσωπείο σου. Κι όμως είσαι εδώ να προσπαθείς να μας πείσεις.
Κάθε φορά που ακούω και μια μεγάλη κουβέντα, μια μεγάλη απάτη κρύβεται από πίσω. Κάθε φορά που ακούω έναν άντρα να λέει «εγώ δεν είμαι σαν τους άλλους, μη με βάζεις στο ίδιο καζάνι» ξέρω ήδη πόσο κάλπικος είναι κι ίσως και ο χειρότερος από άλλους. Γιατί ο αληθινός, ειλικρινής, ντόμπρος άνθρωπος, δεν προσβάλλεται όταν ξέρει την πραγματική του αξία και δεν έχει να αποδείξει τίποτα με τα λόγια. Όλα φαίνονται στο φως με τις πράξεις του, χωρίς να πει τη παραμικρή λέξη.
Joanna Sou