Ωωω ναι… θα ήταν ψέμα να ισχυριστώ πως δεν έχασα χρόνο για ανθρώπους και πράγματα που δεν τον άξιζαν σε τέτοιο βαθμό ή που δεν έπρεπε εντελώς. Να μου πεις, όλοι δεν πέσαμε σε τέτοιες παγίδες; Δυστυχώς το καταλαβαίνεις εκ των υστέρων τις περισσότερες φορές ή κι αν συμβεί έγκαιρα, το αγνοείς επιδεικτικά. Όντας σε άλλες ηλικίες, δε σε πολυνοιάζει, αφού νομίζεις πως έχεις άπλετο χρόνο κι η ζωή θωρεί ατελείωτη. Μεγαλώνοντας ωστόσο, γίνεται ξεκάθαρο ότι ο χρόνος είναι πολύτιμος κι ότι οφείλεις να τον σεβαστείς και να τον διαχειριστείς διαφορετικά. Με άλλα κριτήρια και με άξονα την ποιότητα οπωσδήποτε.
Εκτιμάς το κάθε λεπτό κι οργανώνεις τη ζωή σου έτσι, ώστε να μην ξοδεύεται κανένα λεπτό. Ξεκαθαρίζεις με τι τρόπο θα γεμίσεις τις μέρες σου, με ποιους θα μοιραστείς τη ζωή σου. Πετάς τα άχρηστα, τα παράλογα και τα άσκοπα. Μαθαίνεις να απολαμβάνεις το ταξίδι και επιλέγεις δρόμους που έχουν προορισμό και προοπτικές. Δεν περιμένεις, γιατί ο χρόνος δεν περιμένει και πρέπει να προλάβεις. Πρέπει να διορθώσεις, να διοργανώσεις, να κατασταλάξεις κι όλο αυτό σε οδηγεί σε μια αυτογνωσία κι ωριμότητα, που κάνει τον καιρό που περνάει να είναι δώρο. Κι αυτό φέρνει ακόμη ένα σπουδαίο δώρο μαζί, την ηρεμία και την ικανοποίηση ότι ζεις όμορφα κι ότι ελέγχεις εσύ τη μοίρα σου.
Είναι η πιο σπουδαία κατάκτηση να συνειδητοποιήσει κανείς πόση αξία έχει ο χρόνος του. Χάρισέ τον λοιπόν όπου η ψυχή σου θα χαμογελάσει. Εκεί που η καρδιά θα χτυπά στο δικό της ρυθμό. Εκεί που ο νους θα γαληνέψει. Εσύ αποφασίζεις! Και κάτι τελευταίο… μην αναλώνεσαι στα “γιατί” και σε ανούσιες αναλύσεις που περιστρέφονται γύρω από “αν”… Μην αναλώνεσαι στο να μετανιώνεις κι επικεντρώσου στο “από σήμερα και πέρα”. Έτσι, θα μάθεις επίσης κι εσύ να σέβεσαι το χρόνο των άλλων και να εκτιμάς όταν σε διαλέγουν να τον αξιοποιείτε μαζί.
Θώμη Μπαλτσαβιά