Λένε πως η αλήθεια πονάει. Και έχουν δίκιο, πονάει και μάλιστα πολύ. Από την άλλη και το ψέμα δεν πονάει; Αυτό ίσως και να πονάει περισσότερο. Βέβαια, αυτό πονάει αν το μάθεις. Βλέπεις κάποιες φορές η άγνοια είναι λυτρωτική. Το κακό όμως είναι ότι όσο ζεις στην άγνοια, τόσο πιο ιδανικά πλάθεις την πραγματικότητά σου. Επομένως, όταν η αλήθεια θα έρθει, θα σε χτυπήσει τόσο άσχημα, που ο ουτοπικός σου κόσμος θα καταστραφεί ολοσχερώς. Και μετά την καταστροφή, έρχεται με ένταση ο χειρότερος πόνος που θα νιώσεις…
Είναι τόσο πικρός, τόσο έντονος και τόσο αδιανόητα παγερός, που θα σε κάνει να αναρωτιέσαι αν αυτά που νιώθεις είναι πραγματικότητα ή ένας φριχτός εφιάλτης που δεν μπορείς να ξυπνήσεις με τίποτα. Σιγά σιγά λοιπόν, αυτός ο πόνος θα σε μουδιάσει τόσο, που την θέση του θα έρθει να πάρει ένα χειρότερο συναίσθημα, το κενό. Το απόλυτο τίποτα, ένα αίσθημα πλήρους παραίτησης και απάθειας για την ζωή σου, την καθημερινότητά σου, αλλά και όλο σου το είναι. Τίποτα δεν σου εξάπτει τον ενθουσιασμό, τίποτα δεν σου καλύπτει το κενό που έχεις μέσα σου και τίποτα δεν μπορεί να σε κάνει να προσπαθήσεις.
Θα περάσει όμως ο καιρός και σύντομα την απάθεια θα έρθει να την αντικαταστήσει ένα αχνό πέπλο επιθυμίας. Επιθυμία για προσπάθεια, αλλά και ελπίδα για κάτι καλύτερο που θα ξέρεις ότι θα συμβεί κάποια στιγμή. Και τότε οι μέρες σου θα κυλούν όλο και πιο ομαλά, όλο και πιο γρήγορα και σιγά σιγά θα ξεκινήσουν να έχουν νόημα. Και τότε και εσύ θα ξεκινήσεις να ζεις και πάλι την ζωή που τόσο άδικα σε έκαναν να απαρνηθείς. Η υπομονή είναι αυτό που θα σε κάνει να αντέξεις. Και μόλις το ξεπεράσεις, θα είσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Πιο δυνατή, πιο ανεξάρτητη, έτοιμη να κατακτήσεις τον δικό σου κόσμο!
Μαρία Μεϊντάνη