Είναι μαγικό να μπορείς να έχεις ανθρώπους κοντά σου και να τους ανοίγεσαι

Το ξέρω φιλενάδα, το ξέρω κι έχω βρεθεί στη θέση σου. Σε νιώθω, σε καταλαβαίνω. Ήμουν κι εγώ κάποτε μοναχική, κλειστή. Είχα για φίλη μόνο την μοναξιά μου. Κράταγα τα μυστικά μου και τους πόνους μου μόνο για τον εαυτό μου. Δεν ανοιγόμουν εύκολα, δεν μοιραζόμουν συχνά. Βασικά τα κράταγα όλα κρυμμένα στο σκοτάδι, τίποτα δεν φανέρωνα στο φως. Δεν είναι πως γινόταν επίτηδες αυτό. Απλά έτσι είναι η φύση μας, είμαστε μυστικοπαθείς. Δεν έχουμε μάθει να μοιραζόμαστε εύκολα με άλλους.

Αν κάποιος άνθρωπος λοιπόν μπορεί να σε καταλάβει, είμαι εγώ, που πάντα ήμουν ένα κλειστό βιβλίο. Βαρέθηκε όμως να κάθεται σαν ένα σκονισμένο βιβλίο στο ράφι. Όλα να τα πιάνει ο αναγνώστης. Να τα ξεφυλλίζει κι όμως εγώ να κάθομαι μόνη, στο κενό, στο σκοτάδι, στο άδειο ράφι μου. Να μην μοιράζω διάπλατα σε κάθε αναγνώστη τις γνώσεις μου, τις εμπειρίες μου και γενικά ό,τι μπορώ να μεταδώσω.

Άλλα βιβλία που υπάρχουν είναι μισοδιαβασμένα, μισόκλειστα και παρατημένα, άλλα είναι ορθάνοιχτα και ανυπόμονα να διαβαστούν. Όμως κάποιος περαστικός που δεν σε ξέρει, θα έλεγε για σένα ότι είσαι ένα κλειστό βιβλίο, σχεδόν σφραγισμένο, με το λουκέτο κλειδωμένο και το κλειδί του κάπου χαμένο, που δεν θέλεις να βρεθεί. Μα το ταξίδι της ζωής είναι ανώφελο, ανούσιο και πολύ επώδυνο να υπάρχει χωρίς συνταξιδιώτες. Συμπεριφέρεσαι σαν να μην θέλεις κανέναν στην ζωή σου. Τους αποδιώχνεις, τους απομακρύνεις άθελά σου. Αυτοί να σου μοιράζονται κομμάτια της ψυχής σου και εσύ να κλείνεσαι όλο και πιο πολύ. Φοβούμενη μη σε κακοχαρακτηρίσουν, φοβάσαι να ανοίξεις τη δική σου πόρτα της καρδιάς. Τι θα καταλάβεις με αυτό; Πώς θα τραβήξει το ταξίδι σου χωρίς συνοδοιπόρους;

Ο πόνος πρέπει να μοιράζεται, πρέπει να κόβεται στα δυο. Να έχεις το θάρρος σε ένα φίλο να ανοιχτείς, ό,τι νιώθεις να πεις μέσα από τη ψυχή σου. Η χαρά επίσης πρέπει να μοιράζεται, για να μεταδίδεται στο πρόσωπο και το χαμόγελο του αληθινού φίλου που σε νοιάζεται. Εξομολογώντας τον πόνο σου, ξαλαφρώνεις από το φορτίο σου. Λέγοντας τη χαρά σου, πολλαπλασιάζεις την ευτυχία σου. Είναι μαγικό να μπορείς να έχεις ανθρώπους και να ανοίγεσαι με εμπιστοσύνη. Να μην φοβάσαι να εκτεθείς. Τι θα καταλάβεις, όσο τα χρόνια περνούν απομακρύνοντας όλους γύρω σου;