Πόσο σημαντική είναι μία στιγμή τελικά; Πόσα πράγματα μπορούν να αλλάξουν με μία μόνο απόφαση; Η απάντηση είναι, πολλά… Σκέψου λοιπόν τώρα, πόσα μπορούν να αλλάξουν σε ένα ολόκληρο βράδυ! Είσαι σίγουρος για την ζωή που ζεις και όσους φόβους είχες μαζέψει τόσο καιρό, κατάφερες να τους νικήσεις. Κατάφερες να πείσεις τον εαυτό σου πως δεν έχεις κανέναν λόγο να κρύβεσαι και πως θα πρέπει να ζήσεις αυτό που σου ήρθε στο έπακρο. Και αν πληγωθείς και τι έγινε; Η πρώτη φορά θα είναι ή η τελευταία; Τόσο σίγουρη πια, ατρόμητη πλέον, έχεις μπει για τα καλά στον λάκκο του έρωτα, τόσο βαθιά και απόλυτα παραδομένη σε αυτό που ζεις.
Οι μέρες περνάνε και το χαμόγελό σου γίνεται πιο αληθινό από ποτέ. Πλέον έχεις ρίξει κάθε άμυνά σου και αισθάνεσαι πράγματα που δεν φανταζόσουν ποτέ ότι θα αισθανθείς. Και έτσι ξαφνικά λοιπόν, ενώ είσαι στο συννεφάκι σου, ευτυχισμένη και πεπεισμένη ότι τίποτα δεν μπορεί να σε αγγίξει, έρχεται ένα τεράστιο μαύρο σύννεφο να σκεπάσει ό,τι ζούσες μέχρι στιγμής.
Κανείς δεν σε προειδοποίησε για αυτό, δεν το είδες καν να έρχεται, πώς μπορούσες εξάλλου; Συνέβη αναπάντεχα, μέσα σε ένα βράδυ και ήρθε να αναθεωρήσει ό,τι είχες δεδομένο. Ο άνθρωπος που εμπιστεύτηκες, που ερωτεύτηκες, που αγάπησες, διέλυσε ό,τι χτίσατε, σε ένα μόνο βράδυ… Χωρίς καμία αιτιολογία, χωρίς καμία δικαιολογία, απλά συνέβη και κανένας δεν μπορεί να το πάρει πίσω. Οι επόμενες μέρες είναι εφιαλτικές, ο πόνος που νιώθεις, η παραίτηση, ακόμα και το αίσθημα της πλήρους απαξίωσης. Τίποτα δεν θα μπορούσε να σε προϊδεάσει για αυτό που θα ζούσες. Ήταν η πρώτη φορά που ένιωθες έτσι για κάποιον, άρα φυσικό και επόμενο να πληγωθείς τόσο.
Και οι μέρες περνάνε και οι μήνες περνάνε και εσύ είσαι καλύτερα, έχεις σβήσει και έχεις θάψει ό,τι μπορεί να τον θυμίζει, πλέον δεν το συζητάς, απαγορευμένο θέμα θα έλεγε κανείς, ακόμα και στο άκουσμα του ονόματός του, σε πιάνει πλήρης πανικός. Έχεις καταφέρει να σε πείσεις ότι δεν σε νοιάζει και έχεις προχωρήσει. Άσε με να σου πω κάτι, ξέρω και ξέρεις πολύ καλά, ότι ακόμα υπάρχει, ακόμα είναι εκεί, ακόμα σε πονάει και σου λείπει, σαν να μην έγινε τίποτα απολύτως.
Δεν θες να το παραδεχτείς, αλλά το ξέρεις πως πολλές φορές όταν χτυπάει το τηλέφωνο εύχεσαι να είναι αυτός, εύχεσαι να ακούσεις την φωνή του για μία ακόμη φορά. Αλλά να σου πω και κάτι άλλο; Δεν θα είναι, δεν θα έρθει και όσο και να ελπίζεις σε κάτι άλλο, δεν θα ξανασυμβεί, έχει τελειώσει. Πρέπει λοιπόν να μαζέψεις τα κομμάτια σου, να αποδεχτείς αυτό που συνέβη και να προχωρήσεις παρακάτω. Σε κανέναν δεν αξίζει να νιώθει έτσι, πόσο μάλλον σε εσένα που έχεις τόσα να δώσεις. Μάζεψε τα λοιπόν και φρόντισε να τα χαρίσεις σε εκείνους που θα έρθουν για να μείνουν!
Μαρία Μεϊντάνη