Μεγάλη αγαπημένη η θάλασσα, είτε γαλήνια, είτε φουρτουνιασμένη. Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που στην θυμίζουν. Άνθρωποι ταξίδια σαν τις θάλασσες, που με το χαμόγελό τους και την διάθεση τους, σε ταξιδεύουν όπως εκείνη. Σε παρασέρνουν να την σκέφτεσαι όπως τους κοιτάς και με έναν μαγικό τρόπο ενώ είσαι κοντά τους, σκέφτεσαι την θάλασσα με την μελωδία της. Όταν είσαι σε εκείνη κοντά, σκέφτεσαι εκείνους που στην θυμίζουν. Κύματα σε πλημμυρίζουν και σε χτυπούν ακούγοντας την ηχώ της καρδιάς τους.
Αυτούς τους κουβαλάς μέσα σου από την πρώτη στιγμή που θα τους αντικρίσεις. Είναι αυτοί που τους κουβαλάς μέσα σου πάντα. Φωλιάζουν στην σκέψη σου και δεν βγαίνουν ποτέ. Τους έχεις μαζί σου το πρωί που πηγαίνεις στην δουλειά και κοιμάσαι μαζί τους το βράδυ. Ακούς την φωνή τους, βλέπεις το πρόσωπό τους παντού και το χαμόγελό τους σε κάνει να χαμογελάς. Σου φωτίζουν σαν χαραμάδες φωτός, ακόμη και τα πυκνά σκοτάδια σου. Είναι αυτοί που θέλουν την καλημέρα σου στο πρώτο φως της μέρας τους και αποζητούν την καληνύχτα σου σαν φυλαχτό την νύχτα. Είναι αυτοί που γίνονται δικοί σου από την πρώτη στιγμή που θα ανταλλάξετε ματιές.
Άνθρωποι μοιραίοι, σχέσεις μοιραίες που ήρθαν για να μείνουν και να σε αγκαλιάσουν με τα ταξίδια τους. Ένα είναι σίγουρο, ότι αν αγαπάς την θάλασσα, θα αναγνωρίσεις και αυτούς όταν μπουν στην ζωή σου. Η αύρα γύρω τους δεν θα σε αφήσει ασυγκίνητο και η χημική ένωση θα είναι όπως με την θάλασσα. Στα βάθη τους θα βρεις όσους θησαυρούς ψάχνεις για να κουρσέψεις. Άνθρωποι θάλασσες είναι και δεν είναι σαν τους άλλους…
Στέλλα Παζάλου