Τι πάει στραβά; Τι δεν κάνω σωστά; Τι είναι είναι αυτό που με σταματά κάθε φορά που πάω να ξεκινήσω κάτι; Οτιδήποτε είναι αυτό. Έχει όνομα αυτό το φρένο; Ναι, ένα νοητό φρένο, έτσι μπορώ να το χαρακτηρίσω. Λέγεται φόβος. Ο φόβος με φρενάρει. Για πόσο ακόμα θα μου καταπατεί την αδρεναλίνη; Είμαι γεμάτη πάθος για την ζωή. Ναι, παθιασμένη με ό,τι κάνω. Ο αυθορμητισμός μου είναι ένα δώρο. Όλα όμως πάνε στραβά… Όλοι λένε θα φτιάξουν τα πράγματα. Όχι, αν δεν τα φτιάξουμε εμείς. Εμείς μαζί!
Εμείς μαζί θα τα καταφέρουμε όλα, αν είμαστε ενωμένοι. Η ενότητα των ψυχών μας, ο τρόπος που σε ερωτεύομαι κάθε μέρα. Ο τρόπος που μαζί και έχοντας ο ένας δίπλα του τον άλλον σαν γροθιά, είναι ικανός να πετύχει. Κι αν πέσουμε θα σηκωθούμε ξανά. Και αν δεν πετύχει με την πρώτη, θα προσπαθήσουμε πάλι. Μέχρι να το γυρίσουμε. Μέχρι να το φέρουμε εκεί που για μας θα είναι ικανοποιητικό. Μέχρι να γίνει ο ουρανός πιο γαλανός, εμείς θα προσπαθούμε. Άλλωστε τα καλά κόποις κτώνται.
Σ’ αγαπώ για το τώρα. Για όλα όσα έχουμε περάσει. Σ’ αγαπώ για όλα όσα θα περάσουμε μαζί. Κόντρα σε όλους. Αρκεί να είμαστε μαζί. Αρκεί να βλέπω τα μάτια σου. Να ακούω την φωνή σου. Να σε νιώθω…
Χρυσάνθη Σ.