Πως να περνάς άραγε τις μέρες σου; Να είσαι ευτυχισμένος; Να περνάς καλά; Η αλήθεια είναι ότι τριγυρίζεις στην σκέψη μου αρκετά συχνά. Η μορφή σου όμως είναι αχνή, αρχίζει και ξεθωριάζει σιγά σιγά. Αυτό ίσως είναι και καλό, θα με βοηθήσει να πάω παρακάτω. Βέβαια για να είμαι ειλικρινής μαζί σου, δεν θέλω να σε ξεχάσω, ούτε θέλω να διαγράψω όλα αυτά τα συναισθήματα που με έκαναν πιο ευτυχισμένη από ποτέ. Αυτό που θέλω όμως είναι να σε ξαναδώ. Έστω για μία φορά, κάπου τυχαία στον δρόμο…

Να δω για άλλη μία φορά το πρόσωπό σου και αυτό το χαμόγελο που με γέμιζε ολοκληρωτικά. Να δω πώς θα αντιδράσεις και αν θα με κοιτάξεις με τον ίδιο τρόπο που με κοίταξες την τελευταία φορά. Να ακούσω την ζεστή φωνή σου, που με έκανε να ηρεμώ στις πιο δύσκολες στιγμές μου. Να μπορέσω να σου μιλήσω και να μάθω τα νέα σου, σαν δυο παλιοί φίλοι που βρέθηκαν μετά από καιρό. Να προσποιηθούμε για λίγο πως δεν έγινε τίποτα κακό μεταξύ μας και να μου μιλήσεις με άνεση για την δουλειά, τα προβλήματά σου και τον νέο σου έρωτα, που είναι και ο λόγος που το πρόσωπό σου λάμπει και η ευτυχία σου διαγράφεται φανερά. Δεν σου κρύβω πως θα με πονέσει, όμως θα ξέρω πως η ζωή σου έχει μπει σε μία τάξη.