Μετά από επιμονή για μια τελευταία συνάντηση ανάμεσα στους δύο μας, έχω να θέσω μερικές ερωτήσεις… Έχουν περάσει τόσα χρόνια κι ακόμα θεωρείς ότι μπορείς να μου λες ψέματα; Θεωρείς ότι μπορείς να εισβάλλεις στην ζωή μου όποτε σου καπνίσει; Μήπως νομίζεις ότι είμαι το κοριτσάκι που ήταν ερωτευμένο μαζί σου; Τι θέλεις τελικά; Ξέρεις; Μπορείς για μια φορά στη ζωή σου να είσαι ειλικρινής απέναντι μου; Μπορείς να πεις όλες τις αλήθειες που ψάχνω μόνη μου τόσα χρόνια; Μπορείς να αναπληρώσεις τον χαμένο χρόνο που ξόδεψα για να σε περιμένω, ενώ εσύ σκορπούσες την ζωή σου εδώ κι εκεί, αφήνοντάς με στο σκοτάδι παράγοντας ψίχουλα;
Αυτό ήμουν για σένα; Αυτό ήμουν για μας; Μια φέτα ψωμί; Ένα βράδυ απόλαυσης; Μια ιστορία που δεν μπόρεσες να ζήσεις; Τι ήμουν τελικά; Μια ειλικρινή απάντηση και αντιμετώπιση δικαιούμαι. Δεν θέλω τίποτα άλλο από σένα. Θέλω να κλείσω τους εφιάλτες που έχουν τ’ όνομά σου. Θέλω να ανάψω το φως στο σκοτάδι μου. Θέλω επιτέλους να πάρω καθαρό αέρα. Δεν είναι η δίψα για εκδίκηση. Είναι η δίψα για λύτρωση. Μια λύτρωση ψυχής…
Χρυσάνθη Σ.