Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν… Και τότε είναι που ξεκινάνε τα πιο ωραία! Γι’ αυτό λοιπόν, η υπομονή είναι αυτό που θα σε λυτρώσει σε ό,τι δυσκολία και να περνάς. Κλαις, πονάς, οδύρεσαι, νιώθεις ότι ο κόσμος σου έχει τελειώσει και όλα μοιάζουν ότι βρίσκονται μέσα στο σκοτάδι. Δεν υπάρχει κανένα νόημα πια σε ό,τι και αν κάνεις και ο κάποτε όμορφος κόσμος που συνήθιζες να βλέπεις, έχει χάσει την εντυπωσιακή του ομορφιά και πλέον είναι ένα γκρίζο τοπίο σκοτεινό και αδιάφορο.
Τότε όμως, που όλα θα μοιάζουν να είναι μια ευθεία γραμμή και εσύ δεν θα βλέπεις τίποτα στον ορίζοντα, τότε είναι που πρέπει να κάνεις λίγο υπομονή παραπάνω. Και μέσα στο σκοτάδι και το γκρι, θα φανεί αυτό το κάτι που θα έρθει να σου αναταράξει την βαρετή και μίζερη ζωή σου! Τα άλλοτε άχρωμα σκηνικά, θα αποκτήσουν όμορφα χρώματα και το χαμόγελο που είχε χαθεί προ πολλού, θα επανέλθει πιο λαμπερό και πιο αληθινό από ποτέ. Οι μέρες σου θα αποκτήσουν νόημα και θα περιμένεις όλη μέρα πάνω από μία οθόνη για να έρθει αυτό το πολυπόθητο μήνυμα που είναι και ο λόγος που το χαμόγελό σου έχει πλέον ανθίσει.
Οι δυσκολίες πάντα υπάρχουν και πάντα με έναν μαγικό τρόπο θα ριζώνουν μέσα σου και θα σε κάνουν να αισθάνεσαι ότι δεν υπάρχει τίποτα σε αυτή την ζωή. Εκεί ακριβώς είναι το σημείο που το συμπάν, για να επιτύχει την ισορροπία που πρέπει, θα δώσει όση ευτυχία σου στέρησε. Είναι και το σημείο που έρχεται και η επούλωση. Και όταν η επούλωση των πληγών γίνεται με αυτόν τον τρόπο, τότε η αίσθηση είναι το πιο όμορφο συναίσθημα που έχεις βιώσει! Γλυκόπικρο θα έλεγε κανείς. Πικρό, γιατί πρέπει να αφήσεις πίσω σου ό,τι σε είχε κάνει κάποτε ευτυχισμένο και γλυκό γιατί τώρα πρέπει να δεχτείς τα καινούργια που θα σε κάνουν ακόμα πιο ευτυχισμένο από ότι πριν. Η υπομονή είναι αρετή που πρέπει να αποκτούμε όλοι, γιατί μόνο εκείνη μπορεί να μας λυτρώσει από ότι και αν περνάμε.
Μαρία Μεϊντάνη