Ακομπλάριστες καρδιές σε άρρυθμα σώματα, όμορφες ψυχές σε άκομψα μυαλά και διεισδυτικά μάτια σε άπληστα κεφάλια! Πώς μπερδεύτηκαν οι αναλογίες στην χύτρα της τελειότητας και προέκυψαν, οι διαφορετικοί, οι αιώνια ασχημάτιστοι; Τι γαϊτανάκι τρελό είναι αυτό και εσύ από ποιον κόσμο ήρθες και μοιάζεις άσχετος με την εποχή, τόσο «εκτός» θέματος; Και εγώ πάλι γιατί θέλω εσένα; Μάλλον από αντίδραση, να δω τι θα γίνει τώρα που άναψαν όλα τα κόκκινα απαγορευτικά φωτάκια και υψώθηκαν όλες οι red flags στο πέρασμα σου!
Άνδρες σαν εσένα ισοπεδώνουν γυναίκες σαν εμένα! Και παρόλο που κάθε κύτταρό μου με προειδοποιεί πως θα με διαλύσεις, θα με καταστρέψεις ολοσχερώς, «παίζω» τα ρέστα μου σε εσένα! Τι αλήτικη καρδιά ρε άνθρωπε! Δεν ησυχάζει, όσα χρόνια και αν περάσουν! Και τώρα πίσω στα δικά μας…. καμιά εγγύηση σε όλα αυτά που σου δίνω, καμία ασφάλεια, τίποτα από όλα όσα έχω, δεν “παρέχεις”! Είσαι νεόκτιστο σε υποθήκη, με θέα την θάλασσα ή το βουνό αναλόγως τα κέφια σου και κάνεις ό,τι γουστάρεις δίνοντας κοινόχρηστα τις κρεβατοκάμαρες και τα μπάνια σου, άκαρδε! Γιατί εγώ το «καλό παιδί» μια ζωή, αναζητώ την ολοκλήρωσή μου με εσένα, που δεκάρα δεν δίνεις στους καλούς τρόπους και τα δήθεν; Σνομπάρεις με τόση ευκολία, όλα αυτά που έκτισα χρόνια, λες η ευτυχία είναι αλλού και φεύγεις σαν άνεμος, που δεν πιάνεται από χέρια και αγκαλιές!
Ο κόσμος σου και ο κόσμος μου δυο διαφορετικοί πλανήτες, αγεφύρωτοι θα έλεγαν οι πολλοί! Και εδώ ακόμα θα σταθείς να πεις «χεσμένους τους έχω τους πολλούς κορίτσι μου, θες έλα, δεν θες γεια σου» και θα ανοίξεις την πόρτα να μπω, ίσως τελευταία φορά το ορκίζομαι από μέσα μου! Και εκεί που βουτώ σε λογικές και διδακτέες συμπεριφορές, μισός προσπαθείς να πείσεις πως αλλάζουν οι άνθρωποι και γεφυρώνονται τα χάσματα, όταν καλή διάθεση υπάρχει! Ανεπίδεκτος μαθήσεως εσύ, επιμελής με σημειώσεις εγώ! Τι να το κάνεις που «μείναμε» μετεξεταστέοι και οι δυο, τι αν εσύ είσαι τελευταίο θρανίο και εγώ πρώτο; Αστείος ο κόσμος μας και εμείς μικροί, καταναλώνουμε πολλή ενέργεια στο τίποτα, γεμίζουμε τον χρόνο μας με μπόλικο καθόλου. Προσπερνάμε και δεν γυρνάμε!
Ελένη Ρέγγα