Να φανταστείτε πως έχω αφιερώσει ολόκληρη ποιητική συλλογή μου, ακριβοθώρητη, αναφερόμενη στην ιερή λέξη της φιλίας και το τι αντιπροσωπεύει και αντικατοπτρίζει απέναντί μου. Αυτοί οι φίλοι που πάντα είναι δίπλα σου χωρίς να τους το ζητήσεις καν, σε μια τηλεφωνική γραμμή, σε μια βιντεοκλήση, αναγνωρίζοντας πως κι εσύ στη θέση τους το ίδιο θα έκανες, ίσως και κάτι παραπάνω. Φίλος απαραίτητα δεν πρέπει να μετρά χρονική διάρκεια, μα ούτε και μεγάλο χρονικό διάστημα, καθώς όταν οι ψυχές ανταμώσουν η μια την άλλη και νιώσουν την μεταξύ τους ασφάλεια και προστασία, γίνονται αμέσως, χωρίς δεύτερη ή τρίτη σκέψη, εκ μέρους της καθεμιάς, ξέχωρα. Σ’ αυτά τα άτομα που νιώθουμε πως είναι δίπλα μας, τι να πούμε και τι να πρωτοδιηγηθούμε! Καταστάσεις που έτυχε να τις περάσουμε μαζί, που έτυχε να μας δέσει με γεγονότα ανάλογα η ζωή και που ίσως χαθήκαμε μέσα στη ρουτίνα της μεν, αλλά με την πρώτη μας ευκαιρία είμαστε δίπλα τους, ανά πάσα ώρα και στιγμή.
Ευτυχώς σ’ ό,τι δύσκολο κλήθηκα να ζήσω, να περάσω, ακόμα και να προσπεράσω, ήταν δίπλα μου και τους χιλιοευχαριστώ για αυτό από καρδιάς. Φίλοι πολύτιμοι θησαυροί που γίναν θυσία καμιά φορά, ακόμα και για τις αρεσκείες τους σε απλά πράγματα, μα τα έβαλαν σε δεύτερη μοίρα, στηρίζοντάς μας και δηλώνοντας ολοένα και πιο συχνά την παρουσία τους! Πώς να τους ξεχάσω και πώς να λησμονήσω την καλοσύνη τους, ακόμα και μέσα απ’ τον εικονικό όπως λέμε κόσμο, μα με τα λόγια τους και τις πράξεις τους, με το στήριγμά τους, την αίσθηση πως μ’ ακούν και είναι δίπλα μου, πιστέψτε με, έπαιρνα και δύναμη και θάρρος! Φίλοι και φίλες που αξίζουν και τη δική μου αμέριστη συμπαράσταση, αφού οι άνθρωποι ξέρουμε πως στα δύσκολα φαίνεται η αξία μας και η προσφορά μας. Στα δύσκολα πρέπει να ‘μαστε εκεί και στα δύσκολα πρέπει να νιώθουμε το αίσθημα όχι της υποχρέωσης, αλλά του χρέους εκείνου που θα πηγάζει απ’ την ψυχή μας και θα εκτελεί τα καθήκοντά της εις το έπακρον!
Άννα Ζανιδάκη