Μάθαμε να προσπερνάμε στιγμές, σαν να έχουμε πάντα όλη την ζωή μας μπροστά, σαν η ζωή να είναι δεδομένη. Χαθήκαμε σε μια καθημερινότητα και τρέχουμε να προλάβουμε, ένα ρολόι που είναι εναντίον μας, που ποτέ δεν γυρνάει πίσω. Χάνουμε στιγμές, γιατί κλείνουμε τα μάτια στα πιο απλά. Και ξυπνάς την άλλη μέρα και τότε συνειδητοποιείς ότι το χθες πίσω δεν γυρίζει, πως αν και σήμερα δεν κάνεις τίποτα, έτσι άδικα θα πάει το τώρα. Ξεχάσαμε να κοιτάμε τον ουρανό και να απολαμβάνουμε αυτό το υπέροχο χρώμα. Όταν ο ήλιος μας χαμογελάει, το θεωρούμε δεδομένο. Η θάλασσα δίπλα μας κι εμείς δεν έχουμε χρόνο. Έχουμε ξεχάσει να απολαμβάνουμε τα απλά. Να παίρνουμε διάλειμμα για τον εαυτό μας έστω και για λίγο.
Να μάθουμε να μην προσπερνάμε στιγμές, γιατί αυτές είναι η ανάσα της ζωής. Να αφήσουμε τις δυσκολίες στην άκρη και να δούμε τις στιγμές που αξίζουν, ένα απλό χαμόγελο, μια αληθινή αγκαλιά. Μην δουλέψεις σήμερα μέχρι αργά, κάνε κάτι για σένα και μόνο. Πήγαινε μια βόλτα. Ξάπλωσε στον καναπέ σου και διάβασε ένα βιβλίο. Δημιούργησε μια στιγμή απλή, που θα σε οδηγήσει στην ευτυχία. Χαμένες στιγμές, χαμένη ζωή. Είναι κρίμα να έχουμε μια ζωή και να χάνουμε τα απλά και να χάνεται κρίμα και άδικα η ζωή που μπορεί τελικά να είναι μία και μοναδική. Η ευτυχία δυστυχώς μας προσπερνάει, γιατί ξεχάσαμε να εκτιμάμε το απλό…
Άνδρεα Αρβανιτίδου
https://www.andreaarvanitidou.com/