Να ‘ναι άραγε τόσο δύσκολο να θες να διατηρήσεις μια σχέση, χωρίς να παλεύεις νυχθημερόν για την επιβίωσή σου μέσα σ’ αυτήν; Να ‘ναι άραγε αναπόφευκτο να μην είσαι σ’ επαγρύπνηση συνέχεια, αν δεν θες να χάσεις αυτή τη σχέση που υποτίθεται μέσα σ’ αυτήν περνάς καλά και παρόλα αυτά, παλεύεις και μάχεσαι για τη συνεχή της διάρκεια; Να ‘ναι άραγε τόσο επώδυνο να θες να αποδείξεις και να προγραμματίζεις συνέχεια διόδους ασφαλείας της σχέσης σου, χωρίς να ‘σαι σε θέση να την περνάς όμορφα και ήσυχα, παρά μια ανησυχία και μια εντελώς ίσως και αδικαιολόγητη αγωνία να σε κατακλύζει; Κι όμως αυτά τα λένε και τα σκέφτονται άτομα με χαμηλή αυτοπεποίθηση κι έλλειψη αυτοσεβασμού τους. Ναι, να παλεύεις, να προσπαθείς να σώσεις και να διατηρήσεις κάτι, αλλά όχι και να “ματώνεις” κάθε μέρα, τι το περάσαμε; Άλλες έννοιες δεν έχουμε και θα ‘ναι μοναδική μας θέληση και επιθυμία για τη διατήρησή της; Φυσικά να θέλουμε και να τη διατηρήσουμε και να συμβάλλουμε για το καλό μας, το καλό της, σε μια ήρεμη κατάσταση και μια γαλήνια επιβράβευσή μας απέναντί της, αλλά όχι και να ασχολούμαστε μόνο μ’ αυτό, λες και δεν έχουμε να κάνουμε και κάτι άλλο!
Δύσκολες οι σχέσεις, εύκολες οι επιθέσεις ανάμεσά τους, μα πιο δύσκολο η διατήρησή τους χωρίς ψεγάδια ψεύδους και αισχρής εμφάνισης ανειλικρίνειας και στυγνής εγκληματικότητας των ψυχών μας. Παλεύουμε για όλα τα άλλα που θέλουμε να δούμε και να ορθοποδήσουμε, την πίστη μας, τη θέλησή μας, τα ιδανικά μας… να παλεύουμε και για μια σχέση, ίσως να ‘ναι και πολύ! Εξάλλου όποιος θέλει μένει και στηρίζει το σύντροφο ή τη σύντροφό του, με αποτέλεσμα να δίνει και να δικαιώνει κάθε του βήμα, για στερέωση του σχεδίου ανόρθωσής της και επιδίωξής της προς μακροημέρευση αυτής και των ατόμων που την αφορούν και σχετίζονται άμεσα μαζί της.
Άννα Ζανιδάκη