Με διάλεξες ανάμεσα σε εκατομμύρια ψυχές που κυκλοφορούν μέσα στον κόσμο. Σε διάλεξα γιατί είσαι… εσύ. Κανένας άλλος δεν ήταν ποτέ στη θέση σου, τόσο ψηλά. Κανένας άλλος δεν θα φτάσει ποτέ να αγγίξει το θρόνο που κέρδισες. Θα σε ψάχνω, μα ξέρω πού είσαι, θα με ψάχνεις και θα με βρίσκεις πάντα μέσα σου. Και πάντα στην ίδια επιλογή θα καταλήγουμε, εγώ εσένα, εσύ εμένα. Κι ας δανείζουμε για λίγο το σώμα μας, το ψεύτικο χαμόγελό μας σε λιγότερους…
Αφού το νιώσαμε, δεν θα μας πει τίποτα μέσα μας καμία φτηνή απομίμηση που προσπαθεί να θυμίσει κάτι από έρωτα. Αιώνια ταγμένες οι καρδιές μας στον απόλυτο, στον ανομολόγητο έρωτα που μόνο οι σάλοι θα αναγνωρίσουν. Ασάλευτες καρδιές μέσα σε καταιγίδα, ακοίμητοι δράκοι φυλάνε την ψυχή μη παραδοθεί κι αυτή στα εφήμερα. Μέσα στο συρφετό ο κόσμος μας, μέσα στο πλήθος εμείς. Εμείς οι δύο που άλλους δεν έχουμε κι αν με ρωτάς δεν θέλαμε και ποτέ. Μου έφτανε να ζωγραφίζουμε με χέρια γυμνά τη καλημέρα μας…
Κωνσταντία