Λίστες με “πρέπει” και “απαραίτητα”. Μυαλά υπολογιστές, να προσθέτουν τα συμφέροντα, ν’ αφαιρούν τα βλαπτικά και να διαιρούν με στιγμές, ψάχνοντας αποτελέσματα. Και στη μέση άγνωστος Χ η ευτυχία, που όλο ψάχνουν και ποτέ δεν βρίσκουν.
Λίστες με βαθμολογίες και ασταμάτητα “απροειδοποίητα tests”. Μια λογική σε εγρήγορση, να μετρά και να ξαναμετρά με μόνο σκοπό την εύρεση αυτού του “ιδανικού”, ενός “ιδανικού” κατασκευασμένου στα εργαστήρια του εγκεφάλου. Και στη μέση, το συναίσθημα που τάχα παλεύουν να φωτίσουν, μα όλο σε ανήλιαγες, ατελείς διαιρέσεις χάνεται…
“Ιδανικός” λες… Για ποιον ιδανικό ψάχνεις και τι αντάλλαγμα έχεις να δώσεις για να τον αποκτήσεις; Είσαι εσύ ιδανικός νιώθεις και τον δικαιούσαι πιστεύεις; Κι από πότε το “ιδανικό” σχεδιάζεται απ’ το μυαλό; Και τι σε κάνει να πιστεύεις πως σε όσο πιο πολλά προαπαιτούμενα βάλεις τικ, τόσο πιο κοντά στην ευτυχία θα φτάσεις;
Κι ο χρόνος κυλά κι η απογοήτευση ριζώνει όλο και πιο βαθιά στην ψυχή σου. Κι η δυστυχία, σαν γκρίζος καπνός όλο και σε τυλίγει, γιατί εκείνο το “ιδανικό” δεν κατάφερες να το αγγίξεις, γιατί εκείνο το “σωστό” δεν μπόρεσες να το κατακτήσεις. Και ο χρόνος κυλά και το ανικανοποίητο γίνεται ορολογιακή βόμβα που από στιγμή σε στιγμή νιώθεις πως θα προκαλέσει έκρηξη, διαλύοντας τα πάντα σου…
Μα δεν φτιάχνεται με λίστες η ευτυχία, δεν συμπληρώνεις φόρμες με προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται. Κι αυτό ο έρωτας που ψάχνεις, δεν κρύβεται σε “επιτυχείς” μαθηματικές πράξεις. Γιατί σε κανένα “ιδανικό” δεν βρίσκεται η ευτυχία σου, σε κανένα “επαρκές” δεν κρύβεται ο έρωτας, μέσα σου είναι όλα! Κι οι αλήθειες και τα χαμόγελα και η ηρεμία και η ταραχή. Γιατί ευτυχία δεν είναι να έχεις τα πάντα, αλλά να μπορείς να εκτιμήσεις όσα έχεις. Κι αυτός ο “ιδανικός” έρωτας που όλο ψάχνεις και δεν βρίσκεις, δεν κρύβεται στα τέλεια, αλλά στα πιο απλά. Δυο χέρια να κρατούν με σεβασμό την ψυχή σου, δυο χείλη να φιλούν με λαχτάρα την καρδιά σου κι ένα χαμόγελο να φωτίζει τη μέρα σου, αυτά μονάχα. Κι αυτά δεν κρύβονται σε καμιά προσθαφαίρεση του μυαλού. Γιατί το σωστό αποτέλεσμα, μόνο η καρδιά μπορεί να το βγάλει…
Κική Γιοβανοπούλου