Πόσο δύσκολος είναι τελικά ο έρωτας; Δυσκόλεψε με τα χρόνια ή τον δυσκολέψαμε εμείς; Πόσο εύκολο είναι πλέον να δοθείς, να νιώσεις και να αισθανθείς; Πώς μαζεύεις άραγε τα κομμάτια σου από έναν πληγωμένο έρωτα και τα συναρμολογείς για να είσαι εντάξει στον επόμενο; Πώς προχωράς όταν η καρδιά σου έχει κομματιαστεί και η ψυχή σου έχει διαλυθεί; Πώς εμπιστεύεσαι ξανά; Δύσκολα. Πολύ δύσκολα…
Όλοι νομίζουν πως όταν έχεις πληγωθεί, είναι πιο εύκολο να προχωρήσεις, μα η αλήθεια είναι πως αυτός που πόνεσε περισσότερο, αργεί να γιατρευτεί. Οι πληγές είναι πολλές και καμιά φορά δεν ξέρεις πώς να τις κλείσεις. Και ακόμη και όταν έρθει ένας νέος έρωτας στην ζωή σου, εσύ παλεύεις καθημερινά με τους δαίμονές σου. Γιατί τα τραύματα είναι πολλά και κάποια θα βγουν στην επιφάνεια αφότου μπεις σε μια υγιή σχέση. Έχεις κλάψει, έχεις πονέσει, όμως αυτό το αγκάθι της απογοήτευσης δεν φεύγει εύκολα. Και είναι η απογοήτευση του εαυτού σου μεγαλύτερη από κάθε άλλο συναίσθημα. Πώς άφησες τον εαυτό σου να τα περάσει όλα αυτά; Πώς άφησες τον εαυτό σου να πέσει τόσο χαμηλά; Πώς ξέχασες ποιος είσαι; Πώς τα μαζεύεις όλα αυτά τα κομμάτια; Πώς βρίσκεις πάλι τον εαυτό σου; Τον βρίσκεις στ’ αλήθεια ή απλά περιπλανιέσαι;
Και αν έρθει ένας άνθρωπος και σε αγαπήσει όπως είσαι; Με όλες σου τις πληγές, με όλα τα τραύματά σου; Και αν σου φιλάει τον πόνο να περάσει; Άραγε μπορείς να αφεθείς; Μπορείς να εμπιστευτείς ξανά και να χαρίσεις την καρδιά σου; Ανιδιοτελώς όπως και την πρώτη φορά και ίσως και την δεύτερη και την τρίτη; Ή με όρια αυτή τη φορά; Μήπως σε κρατάει κάτι; Μήπως η ψυχή σου έχει βάλει όριο στο μέχρι πόσο θα αγαπήσει και μέχρι πόσο θα δώσει;
Και το ξέρεις, το ξέρεις πολύ καλά πως είναι άδικο αυτό, προς αυτόν τον άνθρωπο που θέλει να σου χαρίσει τα πάντα! Που ήδη σου δίνει γη και ουρανό! Που σου αποδεικνύει κάθε μέρα την αγάπη και την αφοσίωση του προς εσένα! Μα δυστυχώς η δική σου η καρδιά έχει πληγωθεί πολύ, παλεύει και εκείνη να γιατρευτεί. Και κάποιες φορές είναι πιο εύκολη η άμυνα. Είναι πιο εύκολο να πιστέψει ότι πάλι την πάτησε και δεν της αξίζει αυτό που ζει. Και κάποιες φορές δεν ξέρει πώς να φερθεί. Και αναρωτιέται, άραγε δυσκόλεψε ο έρωτας ή τον δυσκολέψαμε εμείς;
Κάθε μέρα περιπλανιόνται γύρω μας πληγωμένες καρδιές. Πώς γίνεται να μην αφήνουμε ελεύθερο έναν άνθρωπο, όταν βλέπουμε πως δεν είναι ο άνθρωπός μας; Πώς γίνεται να τον κρατάμε μέχρι να τον διαλύσουμε; Ας μάθουμε να τιθασεύουμε τον εγωισμό μας και ας τον αφήνουμε να βρει αυτό που του αξίζει. Και οι υπόλοιποι, ας μάθουμε επιτέλους πως την αξία μας δεν πρέπει να την διαπραγματευόμαστε για κανέναν. Και τότε ίσως, ο έρωτας μας φανεί πάλι πιο εύκολος…
Έλενα Λουκά