Σε κανένα άλλο επίπεδο σχέσεων, ο άνθρωπος δεν μεταθέτει τόσο πολύ το κεντρικό κομμάτι της ύπαρξής του και την ευτυχία του σε έναν άλλο άνθρωπο, όσο στο κομμάτι των ερωτικών σχέσεων. Οι ερωτικές σχέσεις είναι μία αναστάτωση, τόσο θετική όσο και αρνητική. Μία μεταρσίωση και ένα κράμα συναισθημάτων διαδοχικών, τα οποία εναλλάσσονται όπως ένα οπερετικό κομμάτι.
Η γνώμη μου για τις σχέσεις τέτοιων ειδών, ήταν πάντοτε αμφιλεγόμενη, από τη μία αναγνωρίζω το συναίσθημα του έρωτα ως ένα εκ των δυνατότερων που υπάρχει και καλεί το “εγώ” να βγει από τη φυλακή του. Και από την άλλη, οι σχέσεις αυτού του είδους, είναι σαρωτικές, ψυχοφθόρες για πιο ευαίσθητους ανθρώπους, αγχώδεις, αφήνοντας σημάδια στις ψυχές των ανθρώπων.
Είναι γεγονός πως καμία ανθρώπινη εμπειρία δεν μπορεί να διαγραφεί από τον δίσκο της μνήμης ενός ανθρώπου, όσα χρόνια και αν περάσουν. Στο κομμάτι των ερωτικών σχέσεων, έχουμε την υποσυνείδητη σύγκριση της τωρινής εμπειρίας με όλες τις παλαιότερες, οι οποίες ξεκίνησαν και εκείνες ευνοϊκά. Αλλά οι οιωνοί της δεν ήταν τόσο καλοί τελικά…
Υπάρχει μία εσωτερική σύγκρουση, μία δυσπιστία προς την αγάπη και τη σημασία της, μία αμφισβήτηση της αντοχής και της αλήθειας της. Και σκέψου να είχες πέντε ερωτικές εμπειρίες, πόσο έχει επιβαρυνθεί η ψυχή σου από τους επώδυνους χωρισμούς και τα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα! Γιατί η ηδονή είναι κάτι πρόσκαιρο που διαρκεί λίγα λεπτά και δεν εξασφαλίζει ουσιαστική αρμονία και εσωτερική ισορροπία.
Οι φιλόσοφοι –ορισμένοι εξ αυτών- θεωρούσαν ότι η ενασχόληση με τέτοιες σχέσεις, οδηγεί τον άνθρωπο να προσκολληθεί στην καθημερινότητα και να μην έχει το μυαλό του ολόψυχα αφοσιωμένη στη φιλοσοφική αναζήτηση. Κατά τη γνώμη μου, θεωρώ πως αν ένας άνθρωπος δεν βρει ένα κατάλληλο άτομο να συμπορευτεί μαζί, σπαταλά το σώμα και την ψυχή του αν αναλώνεται. Διότι στις σχέσεις αυτές, η αιτία για την ευτυχία μας δεν θεωρούμαστε εμείς, αλλά το αντικείμενο του πόθου μας που βρίσκεται έξω από εμάς. Και δεν μπορεί αυτό που είναι έξω από εμάς να είναι η αιτία για την ευτυχία που υπάρχει ήδη μέσα μας. Γι’ αυτό και πάντοτε ήμουν ιδιαίτερα σκεπτική απέναντί τους. Δεν θέλω η ψυχή και το σώμα μου που τα θεωρώ ιερά να αλλοιώνονται, να γεμίζουν με μίση, συγκρίσεις, αίσθημα απουσίας, επώδυνα βιώματα που είναι βέβαιο ότι δεν ξεπερνιούνται απόλυτα ακόμα και αν προχωρήσεις τη ζωή σου.
Αν κάποιος δει μία αστυνομική σειρά ή ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα τύπου “10η Εντολή”, θα παρατηρήσει ότι τα περισσότερα εγκλήματα αφορούν τις ερωτικές σχέσεις. Δεν είναι τυχαίο, καθόλου όμως! Εμπεριέχουν μίση, συγκρίσεις, αισθήματα αντιζηλίας, χαμηλή αυτοεκτίμηση, διασυρμούς, εκδικήσεις, αισθήματα και γεγονότα που λερώνουν το χαρακτήρα ενός ανθρώπου, ειλικρινά. Γι’ αυτό και η ψυχική φθορά που περιέχουν, είναι η αιτία να τις αντιμετωπίζω όχι τόσο εξιδανικευμένα. Εννοείται πως υπάρχει το γνήσιο, το αληθινό, το πλήρες, αλλά όχι, δεν θα ήθελα να με αλλοιώσω, να με χάσω μέσα σε αυτές ποτέ…
Μαρία Σκαμπαρδώνη