Τελικά πόση δύναμη διαθέτει κάθε άνθρωπος ξεχωριστά; Κανείς δεν ξέρει τι κρύβει η ψυχή του σε δύναμη. Βλέποντας γύρω τους δυστυχία και πόνο, κάποιοι λένε εγώ δεν θα μπορούσα. Αλλά κανείς δεν ξέρει τι είναι ικανός να αντέξει, αν δεν μπει σε αυτό το δύσκολο μονοπάτι που είναι γεμάτο αγκάθια. Σε ένα μονοπάτι σκοτεινό, που η μόνη επιλογή είναι η προσευχή και η πίστη. Σαν ξαφνικά να αποκτάς τα πολεμοφόδια που χρειάζεσαι για κάθε μάχη που έχεις να αντιμετωπίσεις. Όλα μέσα σου γίνονται με μαγικό τρόπο.
Νιώθεις την ίδια στιγμή αδύναμος σωματικά, μα ψυχικά πιο δυνατός. Γιατί μπορεί να γεννιέσαι με την δύναμη μέσα σου, αλλά αποκτάς αυτόματα ακόμα περισσότερη, η ψυχή σου αποκτάει ένα αόρατο σπαθί και προετοιμάζεται για τον εχθρό που εσύ άθελά σου άφησες να εισβάλει. Όταν η ψυχή σου αιμορραγούσε κι εσύ δεν το έβλεπες, άφησες τον εχθρό να εισβάλει και να κάνει επίθεση σε όλο σου το σώμα.
Το ότι κάποιος είναι δυνατός και δεν έχει άλλη επιλογή, δεν σημαίνει ότι δεν έχει ανάγκη από ένα χάδι, από μια αγκαλιά και από ένα χέρι βοηθείας. Κάθε άνθρωπος που βρίσκεται μέσα στο δικό του σκοτάδι, δεν θέλει να ακούει την φράση “Είσαι δυνατός, αντέχεις!”. Κουράστηκα όμως μετά από τόσα χρόνια να είμαι η δυνατή για όλους. Με κούρασε η αντίληψη ότι όλα μπορώ να τα κάνω μόνη μου, ότι ο δυναμισμός μου αρκεί για το χαμόγελο που βλέπουν όλοι καθημερινά. Κουράστηκα την δύναμή μου, να μην φανεί ούτε ένα δάκρυ, όχι γιατί ντρέπομαι, αλλά για να μην με λυπούνται, για να μην νομίζουν ότι οι ασθένεια με έκανε μίζερη. Χαμογελάω γιατί οι περισσότεροι είναι πιο αδύναμοι από μένα κι ας είναι υγιείς. Θέλω να λυγίζω χωρίς να χρειάζεται να απολογούμαι…
Άνδρεα Αρβανιτίδου