Όταν έχεις μάθει να φέρεσαι και να συμπεριφέρεσαι με αλήθεια στην ψυχή σου και αρετή στις πράξεις σου, που να σου περάσει από το μυαλό, πως ο άλλος θα είναι ο προσωποποιημένος… Πινόκιο; Καθώς πιστεύεις πως ο κόσμος δεν είναι φυσικά αγγελικά πλασμένος, μα ο δικός σου άγγελος είναι δίπλα σου και μοιράζεται τις έννοιες και τα βάσανά σου, πώς να περάσει από το μυαλό σου η παραμικρή ιδέα πως κάπου εκεί γύρω κρύβεται ο γερό Τσεπέτο;
Σαν γυρίζεις τη ζωή σου πίσω και θες να αναμοχλεύσεις συμπεριφορές και τυχαίες εκδηλώσεις που θέλησαν να σου αιτιολογηθούν κρίσεις ψεύδους με ανομολόγητες τις αποδοχές τους, πού να καταλάβεις πως και τώρα και πάντα θα υπάρχουν άτομα που η μύτη τους ποτέ δεν θα έχει το κανονικό της μέγεθος; Μιας και έχουμε μάθει να μη λέμε ψέματα για να μη δυσαρεστήσουμε τους άλλους, ακόμα και για να μην τους πονέσουμε, πώς να αποδεχθούμε πως οι δικοί μας άνθρωποι θα θελήσουν να προκαλέσουν χειμάρρους δακρύων μας;
Όταν βλέπουμε και ζούμε άτομα που δεν ήθελαν να μας δώσουν την εντύπωση πως ψεύδονται ασύστολα απέναντί μας και το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να τακτοποιήσουν την λαθεμένη προς εμάς εικόνα τους, πώς να καταφέρουμε να δούμε και πίσω από τη μάσκα τους; Όταν τα προσωπεία τους έγιναν ένα με τη σκέψη τους και την εμφάνισή τους, πως θα κατασταλάζαμε στην αρχική μας άποψη, παρά θα θέταμε τους εαυτούς μας σε αμφιβολία και αντιστάθμιση των εκεί τότε γεγονότων που διεξαγόταν; Κι όμως σε ένιωθα τη δική μου αλήθεια να μοιράζεται και να θέλει να αποκτήσει νόημα και αξία, δίπλα στην δική σου υπόσταση και συνύπαρξη μαζί μου.
Άννα Ζανιδάκη