Πόσα πράγματα μπορεί να πει η σιωπή; Με ένα κοίταγμα και μόνο μπορούν να σχηματιστούν όλες οι λέξεις του κόσμου, χωρίς να ακουστεί ο παραμικρός ψίθυρος. Βλέπεις, όταν δύο άνθρωποι ταιριάζουν απόλυτα, δεν χρειάζονται τα λόγια για να επικοινωνήσουν, αρκεί ένα άγγιγμα, ένα φιλί, ένα βλέμμα. Έτσι ήσασταν και εσείς, τόσο διαφορετικοί και ταυτόχρονα τόσο ίδιοι. Γελούσατε με τα ίδια αστεία, συμφωνούσατε με τα ίδια πράγματα και όταν διαφωνούσατε με κάτι, κατά κάποιον μαγικό τρόπο, καταλήγατε να συμφωνείτε και να παραδέχεστε ότι μόλις ερωτευτήκατε ο ένας τον άλλον λίγο παραπάνω.
Η απόλυτη μαγεία ερχόταν εκείνα τα βράδια του καλοκαιριού, ξαπλωμένοι αγκαλιά στον καναπέ που βγάζατε στο μπαλκόνι και κοιτούσατε τα αστέρια. Βάζατε την μουσική να παίζει και απλά καθόσασταν, δεν μιλούσατε, δεν λέγατε κουβέντα και όμως η σιωπή σας τα έλεγε όλα. Έλεγε το πόσο νοιαζόταν ο ένας τον άλλον, το πόση αγάπη, πόσο έρωτα και πόσο πάθος μπορούσε να χωρέσει ανάμεσά σας. Το αποκορύφωμα της βραδιάς ήταν όταν έπαιζε το αγαπημένο σας τραγούδι. Ήταν η στιγμή που τα βλέμματα σας γινόντουσαν ένα, κούμπωναν και χωρίς κανείς να πει τίποτα, τα έλεγε όλα.
Δεν θα το ξεχάσεις αυτό το βλέμμα, έχει μείνει χαραγμένο στην μνήμη σου. Και όσος καιρός και να περάσει, θα το θυμάσαι εκεί να σε κοιτάει με την ίδια ένταση, σαν να ήθελε να φωνάξει ότι σ’ αγαπάει, ότι σε έχει ερωτευτεί, ότι σε θέλει με όλο του το είναι. Το βλέμμα αυτό συνοδευόταν από απόλυτη σιωπή και οι δύο ξέρατε τι σημαίνει, κανένας δεν το έλεγε όμως, σαν να φοβόσασταν ότι έτσι θα χαλάσει η μαγεία. Την σιωπή ακολουθούσε ένα τρυφερό, απαλό φιλί, κάποιες φορές στο στόμα και κάποιες στο μέτωπο. Ένα φιλί που έδειχνε πόση αγάπη χωρούσε μεταξύ σας.
Το δύσκολο και ταυτόχρονα σκοτεινό σημείο ήρθε όταν η σιωπή δεν ήταν για να δείξει την αγάπη, αλλά τον πόνο της. Φτάσατε στο σημείο να μη μιλάτε καν, έχετε διαγράψει ο ένας τον άλλον από τις ζωές σας και η σιγή που κάποτε ήταν από τα ομορφότερα πράγματα της καθημερινότητάς σας, έχει γίνει ο χειρότερος εφιάλτης. Ποιος να το φανταζόταν ότι τώρα θα θέλατε τόσο να μιλήσετε ο ένας στον άλλον; Να πείτε όλα αυτά που δεν είπατε ποτέ; Αλλά τι νόημα έχει πια, έτσι όπως γίνατε; Όλα έχουν τελειώσει οριστικά. Το μόνο που θα σας συνδέει, είναι κάτι βράδια που θα κοιτάτε τον ίδιο ουρανό και ρουφώντας μια τζούρα από το τσιγάρο σας, θα σκέφτεστε με νοσταλγία τα βράδια που περάσατε μαζί. Ίσως τότε λοιπόν οι σκέψεις σας να συναντιούνται και να μοιράζεστε μια σιωπή ακόμα. Μια σιωπή που θα λέει όλα αυτά που ποτέ δεν ξεχάσατε…
Μαρία Μεϊντάνη