Πόσες φορές έχω ακούσει ότι τώρα είναι αργά για να κυνηγήσεις τα όνειρα σου, ότι ο χρόνος είναι εχθρός… Μήπως όμως ο φόβος και ο συμβιβασμός είναι ο εχθρός της ευτυχίας και της ίδιας της ζωής; Υπάρχει άραγε ο σωστός χρόνος; Μήπως πολλοί παραιτούνται πριν καν προσπαθήσουν; Η διεκδίκηση για μια ζωή που αξίζεις, δεν σταματάει ποτέ, τα όνειρα δεν τελειώνουν και δεν τα κυνηγάς ποτέ, τα όνειρα τρέχεις όχι μόνο για να τα ακουμπήσεις, αλλά πρέπει να τα αγκαλιάσεις όσο πιο σφιχτά μπορείς. Όσο πιο μεγάλη η θέληση της ψυχής για κάθε όνειρο, είσαι πιο κοντά στην πραγματοποίησή του.
Η απραγία είναι αυτή που σε οδηγεί στην δυστυχία. Αφήνεσαι σε μια ζωή που οι γύρω σου σε έπεισαν ότι αξίζεις. Σε έκαναν να νιώθεις ανήμπορος για να μην γίνεις πιο ευτυχισμένος από αυτούς. Σε έχουν κλείσει μέσα σε έναν κύκλο, μέσα στην δική τους δυστυχία και δεν μπορείς να δεις ότι έχεις συμβιβαστεί και έχεις κολλήσει στην απραγία.
Η ζωή θέλει ρίσκο και θέλει τόλμη, όπως όταν παλεύεις να ξεφύγεις από μια ασθένεια. Δεν κοιτάς τι γίνεται γύρω σου, απλά περπατάς μπροστά. Μπροστά στα όνειρα και στους στόχους, δεν αφήνεις κανέναν να μπει ανάμεσα. Εσύ και αυτά είστε τα μόνα πιόνια, σε ένα ταμπλό γεμάτο εμπόδια, δυσκολίες, απρόοπτα, αλλά και κρυφές πόρτες που σε βγάζουν στο φως και στην απόλυτη δική και μόνο ευτυχία. Ένα παιχνίδι είναι η ζωή, εσύ πιόνι που δεν πρέπει με τίποτα να μείνεις άπραγος, πρέπει να κινείσαι συνεχώς για να τερματίσεις μπροστά στην ζωή που σου αξίζει.
Άνδρεα Αρβανιτίδου
https://www.andreaarvanitidou.com/