Πόσο ακόμα θα περιμένω να έρθεις; Πόσο ακόμα θα σε ανέχομαι; Νομίζεις ότι πάντα θα περνάει αυτή η συμπεριφορά σου; Μέχρι εδώ ήμουν για σένα, τ’ άκουσες; Μέχρι εδώ! Κουράστηκα να μετράω τα λάθη σου, κουράστηκα να με γεμίζεις ελπίδες κι έπειτα να εξαφανίζεσαι. Σε σιχαίνομαι! Μου άλλαξες τελείως τον χαρακτήρα και την οπτική που έβλεπα την σχέση. Με κατέστρεφες κάθε μέρα, δεν έχω να θυμάμαι τίποτα καλό από εσένα.
Δεν σε αγάπησα ποτέ, αυτό είπα στον εαυτό μου και προχώρησα. Σε έκαψα όπως καίει η λάβα του Ηφαίστου το σίδερο για να το λιώσει. Η ζωή μου μαζί σου ήταν μια ανηφόρα απελπισίας, έτσι με είχες καταντήσει να ζω, ζητιάνα του έρωτα. Ζητιάνα, την ώρα που άλλοι ήθελαν τόσο πολύ να με αγγίξουν κι εγώ τους έδιωχνα, περιμένοντας εσένα. Ζήσε λοιπόν την ζωή σου όπως την θες, μόνο μείνε μακριά μου πια, γιατί το αγρίμι που είναι μέσα μου θα σε κατασπαράξει!
Χρυσάνθη Σ.