Εμφανίζεσαι ξαφνικά και εξαφανίζεσαι με τον ίδιο τρόπο. Κρατάς χρόνια τώρα την ίδια τακτική, νομίζοντας ότι έτσι μπορείς να με κερδίσεις. Νομίζεις ότι με το να με κρατάς μακριά, ξεφεύγεις από μένα. Τελικά ούτε τώρα ξέρεις τι θέλεις, όπως τότε, το ίδιο σκωτσέζικο ντουζ συναισθημάτων… Ποιος νομίζεις ότι είσαι και μπορείς να μπαινοβγαίνεις στη ζωή μου; Δεν ήσουν ποτέ δικός μου, πάντα δικός σου ήσουν. Αφού πριν από μένα καλά ήσουν, αφού μετά από εμένα καλά είσαι, προς τι όλη αυτή η ενδιάμεση ταλαιπωρία;
Δεν σου φταίω εγώ, σου φταίνε αυτοί που σε έκαναν έτσι. Ένας λόγος παραπάνω να μένω μακριά σου. Ένας λόγος να μην θέλω επαφές μαζί σου πια. Ένας λόγος να ζω την ζωή μου όπως την όρισα. Μακριά από εσένα και ότι σε περιβάλλει. Μόνο πόνο μου χάρισες ως δώρο ετών, τίποτα άλλο. Μέχρι να αποφασίσεις τι τελικά σε κάνει ευτυχισμένο, εγώ θα είμαι εκεί που ξέρω τι κάνει εμένα ευτυχισμένη. Θα είμαι δίπλα σου, αλλά μίλια μακριά από εσένα, γιατί έτσι δεν θα μπορείς ούτε να με βλέπεις και κυρίως δεν θα μπορείς να με αγγίζεις.
Μου κόστισε ακριβά η εποχή που έκανα τα πάντα για να σε κερδίσω. Μπορεί να με βούλιαξες σαν ναυαρχίδα, όμως ακόμα δεν έχω πει την τελευταία μου κουβέντα. Ζω για την ημέρα της δικής σου πτώσης, μακριά σου, αλλά μια ανάσα από εσένα, δίπλα σου. Η δική μου πτώση με έκανε σκληρή, η δική σου πτώση όμως θα με κάνει δυνατότερη. Πες της να σου μάθει πώς είναι ν’ αγαπάς, γιατί εγώ δεν τα κατάφερα μαζί σου…
Χρυσάνθη Σ.