Φέτος τις γιορτές των Χριστουγέννων και του νέου χρόνου, θα ήθελα να τις περάσω μόνο μαζί σου, με τις πιτζάμες και τις μάλλινες κάλτσες μας κάτω από ένα πάπλωμα, σ’ ένα καναπέ ή στο χαλί τρώγοντας σοκολατάκια και πάσης φύσεως γλυκά! Με ένα φλυτζάνι καφέ ή ρόφημα σοκολάτας, άβαφτη σαν μικρό παιδί να βλέπουμε χριστουγεννιάτικες ταινίες και να γελάμε. Το τζάκι αναμμένο και στολισμένο το δέντρο, χωρίς κανένα δώρο από κάτω. Μου πήρε χρόνια να καταλάβω πως τα καλύτερα δώρα τα νιώθεις, δεν είναι χειροπιαστά. Λαμπιόνια και φωτάκια παντού, κεριά και αρωματικά να ομορφαίνουν τον χώρο μας και να φτιάχνουν την διάθεσή μας. Και όταν βαρεθούμε πολύ, θα ντυθούμε ζεστά και θα κάνουμε βόλτες σε υπαίθρια παζάρια, να χαλάσουμε τα χρήματά μας σε χαζά πραγματάκια, που θα μας θυμίζουν αυτές τις στιγμές και θα μας κάνουν να γελάμε.
Ίσως να δοκιμάσουμε να περπατήσουμε στο κέντρο, να νιώθουμε τον παλμό της πόλης, να ακούσουμε πλανόδιους αρτίστες, να δούμε όλες τις φυλές του κόσμου κάτω από την Ακρόπολη. Και μετά, προς το ξημέρωμα, να μείνουμε ακίνητοι στην πρωινή αύρα και να μιλάμε χωρίς λόγια, όπως κάνουν οι ψυχές που καταλαβαίνονται. Την Πρωτοχρονιά θα βγούμε στην ταράτσα να δούμε τα πυροτεχνήματα και θα ευχηθούμε στα καλύτερά μας, σε όσα ακόμα δεν ζήσαμε. Και μετά, με τις πιτζάμες πάντα, θα πιούμε στην υγεία του κόσμου, με μεγαλύτερη ευχή ν’ αγαπήσουν όλοι, να ερωτευτούν, να ζήσουν έναν έρωτα σαν τον δικό μας!
Ελένη Ρέγγα