Τη νύχτα που θα πιάσω πάτο, εκεί σε χρειάζομαι πραγματικά. Τις αλήθειες που μου έκρυψες, την ζωή που μου χρωστάς… Έχω περάσει φριχτές μέρες, νύχτες, μήνες και χρόνια για αυτές τις απαντήσεις που θέλω να πάρω! Κουράστηκα, δεν αντέχω άλλο να με καταστρέφω! Θέλω να ξυπνήσω ένα πρωινό κι όλα να είναι αλλιώς, να μην φοβάμαι να ζήσω. Kι όσα δεν είπες κι όσα μου έκρυψες, να μην μου γίνονται εφιάλτες.
Θέλω να χαρώ τη ζωή και τα δώρα της, να ανυπομονώ για τις στιγμές και τα λεπτά της ύπαρξής μου κι όχι να τα χάνω γύρω από εσένα. Ξεκάθαρα, δυνατά, ικανά θέλω να ζήσω, να ευτυχήσω, να σκοτώσω φοβίες και ενοχές και όσα ψέματα μου λες, όλα ακυρώνουν κάθε δύναμή μου κι όταν έρχεσαι κοντά νεκρώνουν όλα! Απορώ πώς ακόμη χτυπάει η καρδιά μου, πώς το βρισκω το θάρρος αυτό…
Δέσποινα Γρηγοριάδη