Μια παραμονή Πρωτοχρονιάς όπως ακριβώς την ονειρευόμουν! Με κόσμο πολύ, όλη η οικογένεια μαζεμένη. Από το ξημέρωμα είχα ετοιμάσει κάποια φαγητά για να είναι έτοιμα για ψήσιμο όταν θα γυρίσω. Δεν με πείραξε που σηκώθηκα από τις 5 το πρωί, τα οικογενειακά τραπέζια ήταν και είναι η αδυναμία μου. Το να μαγειρεύω για δικούς μου ανθρώπους ήταν η δική μου ευτυχία. Όλα έτοιμα, σχεδιασμένα μέρες από πριν, όλα τα είχα σε πρόγραμμα, μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια. Έτσι λειτουργούσα, για να απολαύσουν όλοι το πιο όμορφο γιορτινό τραπέζι. Οι γονείς μου ήρθαν να με πάρουν από την δουλειά. Ο αδερφός μου με την γυναίκα του ήταν στον δρόμο, ο πεθερός μου ξεκίνησε με το αυτοκίνητο. Λίγο πιο έξω από την Θεσσαλονίκη, σε ένα μικρό χωριό, οι ετοιμασίες είχαν σχεδόν ολοκληρωθεί. Το ψητό κρέας σου έσπαγε την μύτη, πατάτες μπερδεμένες με γλυκοπατάτα και μπαχαρικά, έδιναν αυτό το κάτι διαφορετικό σε αυτή την μέρα. Η σαλάτα κάτι από Χριστούγεννα και χειμώνα, με ρόδι για καλή τύχη. Η βελουτέ σούπα κόχλαζε. Τα κρασιά και η σαμπάνια πάγωναν μέσα στο ψυγείο. Η βασιλόπιτα έτοιμη από χθες με σοκολάτα καλυμμένη και ένα φλουρί κρυμμένο για τον τυχερό της οικογένειας.
Όλα έτοιμα, κάτι όμως ξέχασα… Το τραπέζι δεν είχε στρωθεί, περίμενε την τσεχική πορσελάνη να μπει στην θέση της, τα κρυστάλλινα ποτήρια ένιωθαν μόνα χωρίς τα ασημένια μαχαιροπίρουνα. Όλα μπήκαν όπως αρμόζει στην στιγμή. Οι καλεσμένοι χαρούμενοι όλοι γύρω από το τραπέζι, γελάνε και απολαμβάνουν το φαγητό που έχει σαν κρυφό συστατικό την αγάπη. Κάθομαι στο κέντρο, απολαμβάνω τα χαρούμενα πρόσωπα, κάτι όμως μέσα μου, μου λέει ότι αυτή θα είναι η τελευταία Πρωτοχρονιά με αυτή την οικογένεια. Το ήξερα ότι ήρθε το τέλος στον γάμο μου, μα απόλαυσα αυτό το τραπέζι σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Μια τελευταία Πρωτοχρονιά που θύμιζε χαρά, ακόμα κι αν έφερε το τέλος. Οι αναμνήσεις είναι μέσα μου, για να μου θυμίζουν ότι η αλλαγή του χρόνου θέλει ανθρώπους δίπλα σου που αγαπάς και σε αγαπούν αληθινά.
Άνδρεα Αρβανιτίδου
https://www.andreaarvanitidou.com/