Αγαπητέ Άγιε Βασίλη, πάνε χρόνια που έχω να σου γράψω… Όχι πως δεν το ήθελα, αλλά βλέπεις τα πρέπει της κοινωνίας συνήθως υπερισχύουν των προσωπικά μας θέλω, οπότε όσο και να το επιθυμούσα, δεν το τόλμησα. Δεν είμαι μικρό παιδάκι πια, αν και πάντα το κουβαλάμε μαζί μας, συχνά όμως αγνοώντας την ύπαρξη και τις επιθυμίες του, το αφήνουμε παραγκωνισμένο κάπου εκεί. Πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα, αν ακούγαμε αυτό το μικρό πλασματάκι τι θέλει να μας πει, τα πάντα θα ήταν τόσο διαφορετικά! Αυτή τη χρονιά είχα μια ακατανίκητη ανάγκη να σου γράψω, γιατί νομίζω πως φέτος όσο ποτέ άλλοτε, χρειαζόμαστε λίγη μαγεία από την ύπαρξή σου, λίγη λάμψη από τον ουρανό που ταξιδεύεις στα μονόχνοτα σοκάκια μας και λίγο φως από τα αστέρια που συναντάς για τα σκοτάδια μας. Η ύπαρξη και η μορφή σου αναζωπυρώνει την ελπίδα στις καρδιές μας, προσφέροντας απλόχερα τη χαρά και την προσδοκία για ένα καλύτερο μέλλον. Τώρα πια, όλοι χάνονται στον πανζουρλισμό των υλικών αγαθών, ζαλίζονται από τα φώτα και τους προβολείς, τα φανταχτερά λαμπιόνια στους δρόμους και τα γυαλιστερά περιτυλίγματα από τα δώρα. Πλέον υπερισχύει το φαίνεσθαι από το είσαι.
Οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν φθαρεί στο πέρασμα του χρόνου. Αν κάτι στραβώσει, το πετάς ή φεύγεις και πας για το επόμενο. Λες και οι ψυχές είναι αντικείμενα προς χρήση. «Φύγε εσύ, έλα εσύ!». Όλοι περιμένουν μόνο να λάβουν και δύσκολα πια να δώσουν. Το εγώ υπερισχύει από το εμείς σε κάθε του μορφή και διάσταση, με καταστροφικές συνέπειες στους ίδιους τους εαυτούς, αλλά και την κοινωνία ολάκερη ως σύνολο. Δεν θα μακρηγορήσω, νομίζω απλά ότι με όλα αυτά έχουμε χάσει πια την πίστη μας στις αξίες και τους ανθρώπους. Είναι σαν να ζούμε μια ευθεία, μοναχική γραμμή, χωρίς όνειρα, με άγνωστο προορισμό και περιστασιακούς συνοδοιπόρους. Φτωχύναμε Άγιε Βασίλη μου… Φτωχύναμε όχι τόσο στις τσέπες πια, αλλά στις ουσιαστικές αξίες της ζωής! Πόσο θλιβερό… Γι’ αυτό φέτος δεν θέλω κάτι για μένα. Θέλω όμως να σου ζητήσω να σκορπίσεις στους ανθρώπους λίγη από τη μαγεία σου και να εμφυσήσεις όπως μόνο εσύ ξέρεις πίστη στις καρδιές τους. Τα δώρα σου για φέτος να είναι η στοργή, η ασφάλεια, η ενσυναίσθηση, η συμπόνια, η χαρά και η αγάπη. Να μπορέσουν επιτέλους να αφεθούν να νιώσουν και να χουχουλιάσουν οι ψυχές τους. Θύμισέ τους το θαύμα της ζωής και των ανθρώπων! Σε ευχαριστώ που υπάρχεις κάπου εκεί…
Stella