Κάθε χρόνος που περνάει, παίρνει και κάτι από μέσα μου. Μεγαλώνω και πολλές φορές νιώθω στάσιμη. Κάθε τέλος της χρονιάς, ο γνωστός απολογισμός. Τελικά ήταν όλα χειρότερα από πέρσι; Η πρώτη μέρα του χρόνου είναι η μέρα που μπαίνουν οι νέοι στόχοι. Ανοίγει το σκονισμένο ημερολογίου, κοιτάζω τι πέτυχα τελικά από τους τότε στόχους. Ίσως έναν, το πολύ δύο. Χαμογελάω, δεν απογοητεύομαι, είμαι έτοιμη να θέσω τους νέους στόχους με περισσότερο πείσμα. Φέτος όλα θα είναι αλλιώς, σκέφτομαι και δεν στεναχωριέμαι. Κάθε νέα χρονιά, νέοι στόχοι, νέα όνειρα και νέες ελπίδες. Φέτος θα είναι όλα αλλιώς, θα γίνω πιο σκληρή και δεν θα πιστεύω σε υποσχέσεις, μόνο σε πράξεις. Αυτή η χρονιά θα είναι σίγουρα αλλιώς πιο ξεκάθαρη, πιο αληθινή και πιο κοντά σε μένα. Μέσες λύσεις πλέον δεν υπάρχουν και όσο μεγαλώνω αυτό γίνεται πιο ξεκάθαρο μέσα μου. Αυτή η χρονιά θα είναι αλλιώς, γιατί αυτό θα επιλέξω, αυτό θα προσπαθήσω. Θα κοιτάξω μπροστά, θα σηκωθώ μέσα από τα αγκάθια και όσο κι αν ματώνω, θα συνεχίσω να χαμογελάω και να προσπαθώ για την δική μου ευτυχία. Κλείνει η χρονιά και η ψυχή αιμορραγεί, μα σαν ξημερώσει η νέα μέρα του 2023, θα πάρω μια βαθιά ανάσα και θα κοιτάξω τον ουρανό. Τότε θα υποσχεθώ στον εαυτό μου ότι όσο κι αν πονάω σωματικά, ψυχικά δεν θα αφήσω κανέναν να με αγγίξει.
Άνδρεα Αρβανιτίδου
https://www.andreaarvanitidou.com/