Αξίζει λοιπόν να ζεις μέσα στην γυάλα σου από φόβο μη πληγωθείς; Αξίζει να “τρομοκρατείς” την ψυχή σου από τα θηρία που κυριεύουν μέσα σου, μήπως έρθει κάποιος και σε κάνει να νεκρώσεις ό,τι ήδη προσπαθείς να κρατήσεις ζωντανό; Κι όμως ζήσε, γιατί σε αυτή τη ζωή ούτε τον εαυτό σου δεν προλαβαίνεις πραγματικά να γνωρίσεις! Ούτε ακόμα να χορτάσεις την γλυκιά προσμονή για όλα αυτά που έτσι κι αλλιώς θα τελειώσουν.
Περαστικοί είμαστε σε αυτή την άδικη ζωή. Δυστυχώς ή ευτυχώς, κάποιοι άνθρωποι δεν θέλουν να αγαπήσουν και να αγαπηθούν, μην είσαι ένας από αυτούς. Κι όπως λένε… η μοίρα, οι πλανήτες, η τύχη ή οτιδήποτε άλλο, συνωμοτούν να σου φέρουν αυτό που έλεγες ότι δεν θα έκανες ή δεν θα είχες ποτέ σου. Και ξαφνικά ξεχνάς όσα ένιωθες, όσα δεν περίμενες να εμφανίζονται ως δώρο ουρανού μπροστά σου. Δεν μπορεί, δεν είσαι εσύ για μένα, όπως ούτε εγώ για σένα. Είμαστε από δύο διαφορετικούς κόσμους. Το ακατόρθωτο που θεωρείς, να ξέρεις θέλει ρίσκο, θυσίες, υπομονή, αλλά πάνω από όλα επιμονή με τον ίδιο σου τον εαυτό.
Δέσποινα Γρηγοριάδη