Από την μέρα που σε έχασα, είναι σαν να έχασα το φως μου. Όλα μαύρα γύρω μου, μέσα και έξω μου. Δεν νιώθω χαρά, μόνο λύπη. Θέλω μόνο να έρθεις να σε δω στον ύπνο μου, να σε αγκαλιάσω, να σε φιλήσω, να τα πούμε οι δύο μας όπως πάντα, να σου πω πόσο μου έλειψες, να μου πεις τα δικά σου νέα… Πώς να σταθώ σε αυτόν τον κόσμο χωρίς εσένα; Τα μάτια μου δεν έχουν σταματήσει να κλαίνε. Η απώλειά σου μια βαθιά χαρακιά στην καρδιά μου.
Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ! Θα σε κουβαλάω πάντα μέσα μου και σε κάθε χαρά και λύπη μου, θα είσαι εκεί να μου κρατάς το χέρι. Μπορεί να μην μπορώ να σε δω, μα σε νιώθω δίπλα μου συνέχεια. Σε κάθε τι που κάνω, ακούω την φωνή σου να με συμβουλεύει. Υπάρχεις και θα υπάρχεις πάντα μέσα στην καρδιά μου. Σε φυλάω σε ένα ξεχωριστό σημείο και περιμένω την ημέρα που θα ανταμώσουμε ξανά. Εσύ θέλω να έρθεις να πάρεις. Να είσαι κοντά μου όπως έκανες τόσα χρόνια. Καλή αντάμωση μπαμπά…
Ευγενία Τριανταφυλλίδου