Μέσα στο συνονθύλευμα των σκέψεων μου, μέσα στο κυκεώνα των συναισθημάτων μου, μέσα στην πολυτάραχη αλλά ταυτόχρονα ήσυχη και ήπιων τόνων ζωή μου, ήρθε και βροντοφώναξε η δική σου ακριβοθώρητη στιγμή. Μέσα στην χαοτική απεραντοσύνη μου, μέσα στην πολυδιάστατη ύπαρξη μου ήρθες και φανερώθηκες και εσύ. Μέσα στα σκοτάδια της ψυχής μου, ήρθες να μου δώσεις λίγο φως και εσύ. Μέσα στην παρορμητικότητα μου, ήρθε σαν βράχος εμπρός μου κι η δική σου παρουσία. Μέσα στην ευαισθησία της ψυχής μου κοντοστάθηκε κι η δική σου στιβαρή όψη. Μέσα στο ταπεινό και χαμηλό μου βλέμμα, ήρθες να μου ρίξεις μια ματιά και εσύ. Μέσα στις αποτυχίες μου ήρθαν σαν μπάστακας πρώτη πίστα τραπέζι οι δικές σου επιτυχίες. Μέσα στις αφραγκίες μου ήρθες και εσύ, ο ανεξάρτητος επιτυχημένος οικονομικά να μου το τρίψεις άθελα σου στη μούρη. Μέσα στην ισχυρή ύπαρξη σου αφανίστηκε η ελάχιστη αυτοεκτίμηση μου.
Πώς να σε δεχτώ; Δεν το σηκώνει ο εγωισμός μου, δεν το σηκώνει η ανασφάλεια μου. Γιατί ήρθες στη ζωή μου όταν δεν ήμουν έτοιμη να σε δεχτώ. Πέρασαν πρώτα άλλοι οδοστρωτήρες στη ζωή μου. Με ισοπέδωσαν για τα καλά. Και να’ μαι τώρα, έτοιμη, να έχω μαζέψει όλο μου το κουράγιο, μα εσύ χαμένος στο πουθενά… Εγώ να σε ψάχνω, να σε περιμένω και εσύ άφαντος..
Ατυχής συγχρονισμός δυστυχώς… γιατί στη ζωή δεν έρχονται όλοι όταν θέλουμε κι όταν έρχονται είτε δεν είμαστε έτοιμοι είτε δεν ξέρουμε να εκτιμάμε….
Joanna Sou