Γιατί κανείς ακόμα δεν κατάφερε να παραμορφώσει το μέσα μου. Κανείς όσο και αν με τσαλαπάτησε, όσο και αν με υποτίμησε, αν με πλήγωσε, αν μ’ εξαπάτησε, δεν μπόρεσε να πάρει αυτό που δεν είχε… ψυχή! Ναι, πέφτω, λυγίζω, ματώνω. Ναι, πονάω, ναι, κλαίω, αλλά έχω την ψυχή να ξανασηκωθώ πιο δυνατή, πιο σοφή, πιο ψυχή απ’ την ψυχή που δεν μπόρεσε κάνεις να μου πάρει! Αυτή η ψυχή γεννάει και πάλι δύναμη, επιμονή, υπομονή, κουράγιο, χαμόγελο… αγάπη!
Αγάπη, λέξη άγνωστη και ας είναι η κινητήριος δύναμη των πάντων στο σύμπαν. Ακόμα και για τον Θεό τον ίδιο. Αλλά θέλει ψυχή η αγάπη, αγάπη μου! Και εσύ δεν είχες ούτε ψυχή, ούτε αγάπη και παρόλα αυτά, την δική μου δύναμη ψυχής δεν την άδειασες! Δεν υπολόγισες ότι η δική μου κινητήριος δύναμη δεν ήσουν εσύ, αλλά ο μοναδικός ένας κι απόλυτος έρωτας της ζωής μου, που ποτέ δεν υπήρξε κανένας άλλος πέρα από μια ολόδική μου ύπαρξη. Δεν υπολόγισες ότι το να γεννάμε σαν γυναίκες, γεννάμε όχι μόνο παιδιά, αλλά και αγάπη αρκετή να καλύψει τον κόσμο όλο. Γεννάμε αγάπη, ανιδιοτελή αγάπη! Ακόμα αγαπώ, γιατί… δύναμαι!
Τζο