Τι συλλογιέμαι… Να ήξερες τι συλλογιέμαι! Άτακτες σκέψεις στο μυαλό, φρόνιμες πράξεις στη ζωή. Άτακτα παιδάκια οι λογισμοί που προσπαθώ να συμμαζέψω, τα βράδια που δεν σε έχω κοντά μου, σε μια σειρά να βάλω, να αποτυπώσω όλες μου τις σκέψεις σε εσένα. Προσπαθώ να τις ηρεμήσω, να τις καθησυχάσω σαν άτακτα παιδιά που είναι, τα βράδια που δεν λένε να ησυχάσουν. Τα βράδια που δεν λένε να κάτσουν φρόνιμα να κοιμηθούν. Όταν μπορείς να καταθέσεις ό,τι σε προβληματίζει, όταν χωρίς φόβο μπορείς να ζωντανέψεις την αλήθεια σου, όταν μπορείς να προσπεράσεις οποιοδήποτε εμπόδιο, το ημερολόγιό μου, η δική μου καταφυγή.
Κρύβομαι πίσω από τις λέξεις, τα γράμματα οι σύντροφοί μου, οι δικοί μου συνοδοιπόροι. Τα δικά μου φιλαράκια, που σμίγουμε και φτιάχνουμε ιστορίες. Λέμε το πόνο μας, γελάμε, κλαίμε, καταστρώνουμε σχέδια, βρίσκουμε λύσεις στα προβλήματα και γενικά κάνουμε τη δική μας ψυχοθεραπεία. Στο τσακίρ κέφι τραγουδάμε, ταξιδεύουμε μέσα από το κόσμο των δικών μας ιστοριών που δημιουργούμε κι όταν έχουμε κουραστεί, ηρεμούμε και καλούμε στη συντροφιά μας τη κοινή μας φίλη, τη σιωπή. Μας φέρνει σε ισορροπία αυτή η γαλήνια σιωπή. Μας οδηγεί στη ξεκούραση, στην ηρεμία. Η πιο καλή και έμπιστη μας φίλη αυτή η σιωπή, παρέα με τη γνωστή φιλενάδα μας τη μοναξιά. Χρειάζονται κι αυτές καμιά φορά, θέλει ησυχία και γαλήνη το μυαλό. Θέλει να γεμίσει τις μπαταρίες του κι αυτό. Για να ξεκινήσει πάλι από την αρχή η δύσκολη μάχη της ζωής…
Joanna Sou