Τι έγινε τελευταία; Τι έχουν πάθει όλοι; Οι πέντε στις δέκα ειδήσεις παρουσιάζουν την “τρέλα” σε όλο της το μεγαλείο. Πόση αηδία πια σε αυτό τον κόσμο; Εάν αποδειχθούν όλα αυτά αληθινά, καταλήγουμε σ’ ένα τρομακτικό συμπέρασμα, τα κακοποιημένα παιδιά, είναι περισσότερα από τα μη κακοποιημένα! Τα παιδιά όλου του κόσμου αποτελούν την αρχή και το τέλος. Έχουν μέσα τους το κομμάτι εκείνο που δίνει ελπίδα για κάτι καλύτερο, μας τρέφουν και εμάς μαζί, για να συνεχίσουμε να παραμένουμε ζωντανοί. Κάθε φορά που θέλουμε να ξεφύγουμε από την πίεση της καθημερινότητας, το άδικο περιβάλλον και κάθε τι άσχημο που περιφέρεται εκεί έξω και σβήνει όνειρα και χαμόγελα, στρέφουμε τα μάτια μας πάνω τους, για να νιώσουμε και πάλι παιδιά. Ακούγαμε για οικονομική κρίση, για τα διαφορά πολιτικά ζητήματα, για το περιβάλλον, αλλά για την ανθρώπινη κοινωνική κρίση και πάνω απ’ όλα εγκληματική για την παιδική ύπαρξη, σχεδόν ποτέ η ίσως κάπου σπάνια, όσο κι αν γίνονταν δυστυχώς. Τώρα πλέον χτυπάει το ένα μετά το άλλο, δεν συνειδητοποιείς τι έχει γίνει, ποιος είναι ένοχος, ποιος όχι τελικά κι ακολουθεί ακριβώς το επόμενο… Μια τρέλα, μια καταστροφή κι ένα ατελείωτο χάος!
Δέσποινα Γρηγοριάδη