Ξέρεις… είναι σχεδόν 2 μήνες που οι σκέψεις πήραν το δρόμο τους για να μπορέσω να συνεχίσω. Δεν ήταν τυχαίο λοιπόν το ότι ήρθες και εσύ στη ζωή μου… Δεν ξέρω αν η τύχη μου ήταν να μπορέσω να περάσω αυτό το Γολγοθά, αλλά δεν με νοιάζει πια. Πόσο τυχερή είμαι για αυτά που ένιωσα για σένα! Και πόσο άτυχος εσύ που δεν μπόρεσες να τα ζήσεις!
Είναι σπουδαίο να ορίζεις την ψυχολογία κάποιου από τα συναισθήματα που εκφράζονται στο πρόσωπό σου και εγώ έτσι πορευόμουν καθημερινά. Ήσουν ο λόγος που πρόσεχα τον εαυτό μου, να μην ξεφύγει και σε πληγώσει, γιατί δεν υπήρχα για μένα. Ήσουν ο έρωτας που ένιωσα ο κεραυνοβόλος, αλλά όχι ο αμοιβαίος και εγώ τον ένιωσα τόσο που έφτασα στο Θεό! Και πάλι το ίδιο θα έκανα αν γύριζα τον χρόνο πίσω!
Βλέπω τη ζωή αλλιώς μετά από σένα, βλέπω δύο μάτια που έκλαψαν, αλλά τώρα γελάνε ξανά. Μια καρδιά νεκρή, που πήρε μπρος πάλι για να ζήσει. Ένα σώμα φυλακισμένο στο άγγιγμά σου, που πήρε το δρόμο για την ελευθερία. Και μια ψυχή που πέταξε ξανά για μια νέα διαδρομή… Μπορώ ακόμα να σε σκέφτομαι και να γελάω. Ξέχασα τα άσχημα λόγια σου, την απόρριψη, έγινα δυνατή και έμαθα να ξεχωρίζω μέσα μου τις πληγές από τις γρατσουνιές.
Δεν μετάνιωσα λεπτό που σε αγάπησα, αλλά τώρα αντίο… Τώρα ζω ελεύθερη και εσύ φυλακισμένος στον ίδιο σου τον εαυτό, γιατί αγάπη μου, η αγάπη θέλει δύναμη και εσύ απλά έτρεξες μήπως σε πληγώσει. Κοίτα με, είμαι ζωντανή και αυτός ο πόνος δεν περνά, αλλά ήταν επιλογή μου, ήταν η ζωή μου!
Κατερίνα Ηλέκτρα (Κ.Η.🖤)