Άνοιξε το παράθυρό σου και δες! Έξω βραδιάζει κι ορκίζομαι πως κι απόψε θα σε συναντήσω στο σώμα μου. Σε αυτές τις γλυκιές, σιωπηλές στιγμές της νύχτας, που η αγάπη μου για σένα ανθίζει στην καρδιά σαν άγριο κατακόκκινο τριαντάφυλλο. Ολόρθο το φεγγάρι φωτίζει την ψυχή μου και σε βλέπω τριγύρω μου, παντού. Χαμένη σ’ ένα παραμύθι ερωτικό, πιάνω τα χέρια σου, ακούω τη φωνή σου. Μου τραγουδάς κι οι αισθήσεις μου ξυπνούν και μόνο για τον δικό σου έρωτα υπάρχουν ετούτη τη στιγμή.
Κι αφήνομαι κι αφήνω το στήθος μου ελεύθερο να σου μιλά. Να σου μιλάει για αγάπη. Με λέξεις αναρίθμητες που μόνο στα μάτια σου ξέρουν όνειρα να κεντούν. Γινόμαστε ένα. Η ανάσα σου σπινθηρίζει μυστήριο, τα χέρια σου αστραπές του πάθους. Οι στιγμές μου πλέον συνθέτουν νοερά την ονειρική ένωσή μας και σου δίνομαι ολοκληρωτικά. Πόση αγάπη να κρύβεται άραγε σε αυτή τη σιωπηλή νύχτα που δεν είσαι κοντά μου;
Σκέφτομαι πως είναι μυστήριο αυτή η έλξη μας. Εγώ εδώ, εσύ εκεί κι όμως παθιάζεται η καρδιά από μία ανεξήγητη υπέρτατη δυναμική, από έναν άγνωστο μέχρι χθες πλούτο συναισθημάτων. Σκέφτομαι επίσης, πως αν σε είχα δίπλα μου τώρα, θα μπορούσα να φιλάω τα χείλη σου ακούραστα, ώσπου να ξημερώσει. Θεέ μου, κάνε να έρθει κάποτε αυτό το φιλί της αιωνιότητας! Κι ας είναι μονάχα ένα. Η ώρα πέρασε κι απόψε, με σένα στο μυαλό μου και δεν χορταίνω ερωτόλογα για την ψυχή σου να αραδιάζω. Η ώρα πέρασε. Για άλλη μια νύχτα κι απόψε είσαι παντού εδώ… Μου λείπεις…
Ελένη Ισπόγλου
https://www.facebook.com/eispoglou