Μην εμφανιστείς μπροστά μου ποτέ ξανά!

Θέλεις να είσαι ειλικρινής απέναντί μου λες και στ’ αλήθεια χαμογελάω, γιατί θα είχε πλάκα για μία έστω φορά ν’ ακούσω και αλήθειες από σένα. Όχι φυσικά ότι ελπίζω πως θα συμβεί, αλλά ok… η πρώτη φορά θα είναι που τα λόγια σου συμφωνούν απλά στο περίπου με τις πράξεις; Ομολογώ πως δεν είχα καταλάβει απ’ την αρχή, μα πλέον είναι σχεδόν αστείο να προσπαθείς να με πείσεις ότι δεν είδα, ότι δεν κατάλαβα, ότι παρανόησα!

Θέλεις να σταθείς απέναντί μου σαν άντρας λες και να μου μιλήσεις στα ίσια, μα μάλλον κάπου το έχεις μπερδέψει το θεματάκι, γιατί μωρό μου η μπέσα δεν πάει σετ με τα παντελόνια που φοράς. Δεν είναι θέμα φύλου η ντομπροσύνη, αλλά ξεκάθαρα θέμα ψυχής κι η αλήθεια είναι πως δεν φημίζεσαι ούτε για τη μπέσα, ούτε για την ντομπροσύνη σου, παρότι τα παντελόνια που φοράς (το παραδέχομαι) σου πάνε υπέροχα!

Κι αν ενοχλείσαι που δεν παίρνω στα σοβαρά το θλιμμένο βλέμμα και τα δακρύβρεχτα λόγια σου, σου λέω απλά πως αν τ’ αντιμετωπίσω σοβαρά, θα πρέπει να ακούσεις και αλήθειες που δεν πιστεύω να μπορείς να αντέξεις. Ίσως χρειαστεί να σου πω για ψεύτικα “σ’ αγαπώ” που απρόκλητα χάρισες, για υποσχέσεις που ουδέποτε κράτησες και για ελπίδες που εν μία νυκτί μισοτιμής ξεπούλησες. Ίσως χρειαστεί να σου πω για μια αυτοεκτίμηση που κατεδάφισες, για μια καρδιά που μαχαίρωσες, για μια ζωή που κόντεψες να διαλύσεις.

Ίσως χρειαστεί να σου πω για δάκρυα, για πόνο και για μοναξιά. Ίσως χρειαστεί να σου πω για επιστροφές που δεν κρύβουν ίχνος συναισθήματος, παρά μόνο ψήγματα πληγωμένου εγωισμού και απογοήτευσης, γιατί δεν κατάφερες να πουλήσεις το “εγώ” σου όσο ακριβά πίστευες πως θα “πιάσει” στην αγορά. Μη μου ζητάς λοιπόν να σταθώ απέναντί σου και να σ’ αντιμετωπίσω με σοβαρότητα, γιατί ίσως να σου χαλάσω τη διάθεση…