Αναλογιστείτε πόσα δώρα έχουν πάρει τα χέρια σας από τη μέρα που γεννηθήκατε και πόσα ακόμη θα πάρετε για το υπόλοιπο της ζωή σας. Γιορτές, δώρα. Γενέθλια, δώρα. Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά, δώρα και σε πόσες άλλες, αμέτρητες περιστάσεις… Φυσικά δεν θέλω να ακυρώσω την αξία μιας τρυφερής χειρονομίας, όμως ποιο το νόημα να παίρνουμε δώρα, ιδίως αν αυτά δεν γεμίζουν την καρδιά μας μακροπρόθεσμα; Τα πιο ωραία δώρα που θα λάβουμε στη ζωή μας, ίσως να είναι ένα βλέμμα από το πρόσωπο που αγαπάμε, το χαμόγελό του που θα χαραχθεί για πάντα στη καρδιά μας, η ύπαρξή του στη ζωή μας – με οποιαδήποτε μορφή, ένα φιλί στο στήθος. Δώρο είναι να ξέρετε πως κάποιος – χιλιόμετρα μακριά – σας σκέφτεται απ’ το πρωί ως το βράδυ και σας ονειρεύεται χίλιες κι αμέτρητες βραδιές, πως κατοικείτε στην καρδιά του, πως σας θυμάται κάθε φορά που ο ήλιος βασιλεύει κι απλώνει τα χέρια στο πρώτο φως της ημέρας – σαν προσευχή – ψιθυρίζοντας το όνομά σας. Το πιο ξεχωριστό δώρο, θα έρθει στην καρδιά σας και θα ‘χει της χροιά της φωνής της αγάπης, θα έχει την όψη του προσώπου της, τα μάτια, την κορμοστασιά της και θα έχει την αίσθηση ενός γλυκού φιλιού, το άρωμα λουλουδιών σε αθέατα λιβάδια. Δώρα που διαρκούν μια ζωή, άφθαρτα μέσα στην καρδιά μας. Με τέτοια δώρα ας πλημμυρίζουμε μία ζωή κι ας κόβουν τις ανάσες μας κι ας κλέβουν, αμήχανα, τα λόγια της ψυχής μας…
Ελένη Ισπόγλου