Είναι κι εκείνες οι αγκαλιές, που νιώθεις να κουμπώνεις μέσα τους. Είναι εκείνη η θέρμη που σε πλημμυρίζει απ’ το πρώτο άγγιγμα, που ζεσταίνει ένα ένα όλα σου τα κύτταρα και φτάνει μέχρι την ψυχή σου. Αγκαλιές γεμάτες συναίσθημα κι αλήθεια. Αγκαλιές που άηχα φωνάζουν “σ’ αγαπώ” και “είμαι εγώ εδώ, μη φοβάσαι”. Αγκαλιές που μέσα τους θαρρείς προστατεύεσαι από κάθε κίνδυνο, από κάθε απειλή. Αγκαλιές που μέσα τους κουρνιάζεις και ηρεμούν οι χτύποι της καρδιάς σου, αγκαλιές που μέσα τους γαληνεύει το είναι σου. Φάρμακο για τον πόνο, ασπίδα για τον φόβο. Αγκαλιές, που φτιάχτηκαν θαρρείς για να κατοικείς εκεί. Γιατί είναι κι αυτές οι αγκαλιές, που κρύβεσαι μέσα τους και νιώθεις “επιτέλους σπίτι”…
Κική Γιοβανοπούλου
Advertisements