Σε παραδέχομαι… Σε παραδέχομαι που προχώρησες την ζωή σου δίχως να σε σταματήσει τίποτα. Πάντα ήσουν συγκεντρωμένος στον στόχο σου, στη δουλειά σου, στον μοναδικό έρωτα της ζωής σου. Σ’ αυτόν που τόσο αγάπησες και τον έβαλες πιο πάνω από όλα. Σε παραδέχομαι που προχώρησες και δεν κοίταξες πίσω. Έτσι κάνουν οι δυνατοί, έτσι κάνουν οι αδιάφοροι εγωιστές, θυσιάζουν χρόνο εκεί που πραγματικά αγαπούν. Κάνουν ένα μεγάλο σφάλμα όμως… Αγνοούν τον έρωτα, μισούν την αγάπη.
Δεν υπάρχει συναίσθημα, παρά μόνο ψίχουλα ηδονής, σαν αυτά που πέταξες σε μένα. Ψίχουλα! Λες και είχα ανάγκη τα ψίχουλά σου για να ζήσω. Ο “πάντα για τους άλλους”. Ο “πάντα για τις άλλες” και ο “ανύπαρκτος” για μένα. Ο άνθρωπος που ήταν για όλους εκεί, αλλά δεν είχε χρόνο για μένα. Σε λυπάμαι! Σε λυπάμαι, γιατί είσαι άδειος. Δεν έμαθες ποτέ τι σημαίνει αγάπη. Κι όταν τόλμησα να στη δείξω, τότε εσύ την αρνήθηκες. Την πολέμησες και τα κατάφερες. Κέρδισες την ζωή σου, όμως έχασες εμένα. Δεν σου χρωστάω τίποτα πια, καμιά εξήγηση. Ξεχρέωσα μαζί σου!
Χρυσάνθη Σ.