Πώς μπορώ να ξεφύγω από τη ματιά σου; Είμαι αιχμάλωτη μες στο βλέμμα σου, παγιδευμένη μέσα στη καρδιά σου, να θέλω να ξεφύγω δεν μπορώ πια. Είμαι δική σου, νιώσε το, κατάλαβέ το! Με ένα σου βλέμμα ξεχνάω όλα μου τα προβλήματα. Με ένα σου φιλί παραλύω, με ένα σου άγγιγμα ξέρω ότι θα γίνω αλοιφή πάνω στο κορμί σου. Πώς μου το κάνεις αυτό; Πώς έχεις αυτό το χάρισμα; Ναι, χάρισμα, γιατί αυτές τις δύσκολες στιγμές ανά πάσα ώρα και λεπτό, θέλω να χαθώ στο καταφύγιό μου για να μου γλείψεις τις πληγές μου. Ξέρω πως δεν μπορώ να σου αντισταθώ. Περιμένω με λαχτάρα την αγκαλιά σου για να χαθώ σε ένα κόσμο, σε μια μάχη άνιση για μένα.
Όλος ο κόσμος αυτή η αγκαλιά, ένας κόσμος που είναι δικός σου, διαφορετικός απ’ ό,τι είχα γνωρίσει μέχρι τώρα. Ένας άγνωστος για μένα και τόσο παράξενα γοητευτικός. Σαν τα μάτια σου, που νιώθω να με αποπλανούν, να με γδύνουν ίσα με την ψυχή μου. Με αποπροσανατολίζεις. Νιώθω σαν μικρό παιδί που αφήνομαι σε σένα. Τέτοια εμπιστοσύνη μόνο ένα παιδί προς το γονιό του μπορεί να νιώσει τόσο πολύ. Εγώ που πάντα είχα έτοιμη την κάθε απάντηση, πληρωμένη στον καθένα, τώρα ξεχνάω τα λόγια μου, τον ειρμό μου μαζί σου. Ακούω τη κάθε σου λέξη, τη κάθε σου κουβέντα σαν ευαγγέλιο. Είναι τόσο θεραπευτική αυτή η αγκαλιά σου, που γιατρεύει κάθε πληγή. Κρύψε με λοιπόν στην αγκαλιά σου, εκεί νιώθω τόσο ασφαλής! Μα πρόσεξε μόνο, αλίμονο σου, μην εκμεταλλευτείς αυτή μου την αδυναμία, γιατί από κουτάβι στην αγκαλιά σου μπορεί να γίνω και κέρβερος…
Joanna Sou