Δύο από τα πιο βασικά μαθήματα που πήρα, ήταν για την αγάπη, τον σεβασμό και την φιλία. Τα πλήρωσα ακριβά αυτά τα μαθήματα, με αίμα και πόνο… Ήρθες σαν σίφουνας στην διαλυμένη μου ζωή και μου έδωσες το χαμόγελο που ξέχασα κάπου στο χθες. Ήρθες για να κάνεις ένα πέρασμα, να μου μάθεις τι σημαίνει “αγαπώ”. Τέσσερα χρόνια έμεινες να μου δείχνεις με υπομονή ότι οι στιγμές και το τώρα είναι θησαυρός. Η ανταμοιβή σου για την αγάπη χωρίς όρια, ήταν να μην αφήσω το χέρι σου στα δύσκολα, να σου το κρατώ μέχρι να κλείσεις τα μάτια. Δίπλα σου σε κάθε πόνο, σε κάθε αναστεναγμό κι εγώ να είμαι η δύναμη που κρατάει δύο κορμιά.
Μια φιλία που δεν κράτησε πολύ, κόπηκε το νήμα μέσα σε ένα χρόνο. Μια φιλία που ένωσε δύο πονεμένες ψυχές, δύο σώματα που δέχτηκαν άσχημα χτυπήματα. Αυτή η φιλία έσβησε το παρελθόν, μα και το παρόν. Ένας χρόνος ήταν αρκετός για να γίνουν οι ψυχές μας ένα. Μου δίδαξες την αντοχή και την αγάπη χωρίς όρια. Μια φιλία πάνω από κάθε αξία. Σαν αερικό εισέβαλες και σου άπλωσα το χέρι, προσπάθησα με ένα χαμόγελο να σου χαρίσω όλο τον κόσμο, λίγο πριν φύγεις για τον άλλο κόσμο, προσπάθησα να σου χαρίσω στιγμές, εσύ μου χάρισες όλο τον κόσμο.
Αγάπη και φιλία τα πιο σημαντικά μαθήματα που πήρα από δύο άτομα που πλέον αγκαλιά με κοιτούν από ψηλά, μα χαμογελούν, γιατί ξέρουν ότι έμαθα, πήρα και έδωσα. Αγάπη και φιλία έγιναν ένα εκεί ψηλά στον ουρανό και ενωμένοι μου έστειλαν κάποιον να με προσέχει. Τώρα ξέρω ότι η αγάπη που ήρθε στην ζωή μου μετά από τόσο πόνο, δεν ήρθε τυχαία. Ήρθε από ψηλά, σαν δώρο, σαν να ήξεραν ότι το αξίζω…
Άνδρεα Αρβανιτίδου