Κάπνισε πολύ εκείνο το βράδυ… Είχε μεγάλη στενοχώρια, όχι για κάτι που δεν αντιμετωπιζόταν, για εκείνη είχε, για εκείνη πονούσε, εκείνη ήταν το αγκάθι που του τρυπούσε τα σωθικά. Δεν μπόρεσε ποτέ να της δείξει τον τρόπο που την ήθελε, το βάρος αυτό τον έπνιγε. Έχασε το μοναδικό κομμάτι του εαυτού του που τόσο αγάπησε. Προσπάθησε να την πείσει ότι δεν την ήθελε, αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος του. Την πόνεσε όπως δεν την είχε πονέσει κανένας. Κι έτσι την έδιωξε μακριά του. Δίσταζε, αλλά το έκανε. Την έδιωξε δίχως να την υπολογίσει. Δύσκολα διλήμματα. Δύσκολες αποφάσεις. Δύσκολα να αγαπάς τον άλλον και να πρέπει να τον διώξεις. Κι όταν το καταφέρεις να τον απομακρύνεις, δύσκολα ξαναδένεσαι. Αν αγαπάς κάποιον, μην τον διώχνεις. Αν αγαπάς, μείνε. Πάλεψε το μαζί. Διότι κάποτε θα καταλάβεις τι έχασες και τότε θα είναι αργά για επιστροφή…
Χρυσάνθη Σ.