Η νύχτα έχει μία πνευματική υπόσταση την οποία για να τη ζήσεις και να τη γευτείς, πρέπει να είσαι ξύπνιος. Τη νύχτα αρχίζουν να μουρμουρίζουν οι σκέψεις στο κεφάλι σου, έρχεται η επίγνωση και η ουσιαστική συνειδητοποίηση για το τι έπραξες κατά τη διάρκεια της ημέρας. Γιατί τότε κλείνει η αυλαία της καθημερινότητας, δεν έχεις τη βιοτική αγωνία και τις έγνοιες της καθημερινότητας να στριμώχνουν τη διαδικασία της αυτογνωσίας στο περιθώριο. Τη νύχτα πέφτει η κουρτίνα των υποχρεώσεων και η σκηνή της ψυχής απελευθερώνεται – έστω και για λίγο. Η αλήθεια είναι πως δεν είναι πάντα όλες οι σκέψεις εποικοδομητικές. Το θέμα δεν είναι να χαθούμε μέσα σε έναν κυκεώνα ενοχών για κάτι λάθος που μπορεί να πράξαμε ή να είπαμε στη διάρκεια της ημέρας. Το λάθος δεν υπάρχει για να σε αδρανοποιήσει και να «χαθείς» μέσα σε αυτό, αλλά για να το αξιοποιήσεις με τρόπο που θα σου επιτρέψει να γίνεις καλύτερος και να μάθεις κάτι περισσότερο.
Η νύχτα έχει αυτή τη μαγική ιδιότητα να ανοίγει το κουτί των αναμνήσεων. Είναι έμπειρος κλειδαράς, βρίσκει το κλειδί να το ανοίξει, όσο και εσύ το έχεις θάψει βαθιά μέσα στο υποσυνείδητο και προσπαθείς να το απωθήσεις. Έρχονται όλα μπροστά σου και εσύ είσαι ένας σιωπηλός θεατής της ζωής σου. Η νύχτα προσφέρει την ευκαιρία της ενδοσκόπησης και της περισυλλογής. Ο Λουντέμης είχε γράψει κάποτε «εκείνη τη νύχτα σιωπούσαν οι λύκοι επειδή οι άνθρωποι φώναζαν». Ναι, οι άνθρωποι ουρλιάζουν τη νύχτα, ακόμα και όταν σιωπούν. Ουρλιάζουν τα λάθη, οι προσδοκίες, η ζωή που δεν ζουν, η ευτυχία που προσπαθούν να πείσουν τους άλλους ότι βιώνουν, η αγάπη που δεν εξομολογήθηκε. Ουρλιάζουν όσα είπαμε, όσα δεν είπαμε, όσα πράξαμε και δεν πράξαμε.
Πραγματικά, οι σκέψεις αυτές βλάπτουν την ποιότητα του ύπνου, ακόμα περισσότερο όταν δεν αξιοποιούνται ορθά. Ένα ζεστό, χλιαρό μπάνιο βοηθάει τη χαλάρωση, ειδικότερα αν είμαστε προβληματισμένοι και έχουμε ανάγκη να κοιμηθούμε βαθιά. Και ο ύπνος μπορεί να βοηθήσει τον ψυχικό μας κόσμο να «αδειάσει», με αποτέλεσμα να γεμίσει πιο ουσιαστικά. Η νύχτα μπορεί να χωρέσει και ξεκούραση και κατάδυση σε μία αυτοκριτική. Όλα μπορεί να τα χωρέσει το μαγικό της χρώμα, η ηρεμία και η γαλήνη που αποπνέει. Απλά, μη χάνεσαι παθητικά σε σκέψεις ενός παρελθόντος που δεν αλλάζει, καθώς η κάθε στιγμή φεύγει και δεν γυρίζει πίσω. Σκέψου πώς μπορείς το αύριο να είσαι κάτι καλύτερο και πώς μπορείς να διορθώσεις κάτι λάθος; Και άφησε και τον εαυτό σου να χαθεί γλυκά, στην αγκαλιά του Μορφέα…
Μαρία Σκαμπαρδώνη